Zażalenie na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału WSA w Gliwicach w przedmiocie świadczeń pieniężnych z tytułu pracy przymusowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia [...] na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 stycznia 2008 r., sygn. akt IV SA/GL 772/07 w zakresie wpisu sądowego od skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie świadczeń pieniężnych z tytułu pracy przymusowej postanawia zażalenie oddalić.

Uzasadnienie

Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 28 stycznia 2008 r. Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, na podstawie art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. wezwał Stowarzyszenia [...] do uiszczenia wpisu, którego wysokość ustalono na kwotę 200 złotych na mocy § 2 ust 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) w sprawie ze skargi tegoż Stowarzyszenia i M. N. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] w przedmiocie świadczeń pieniężnych z tytułu pracy przymusowej.

Zażalenie na powyższe zarządzenie złożyło Stowarzyszenia [...], wskazując, iż wezwanie do uiszczenia wpisu było nieuzasadnione. Stowarzyszenie wniosło jednocześnie o zwolnienie od kosztów sądowych w przedmiotowej sprawie, z uwagi na brak środków i potrzebę równego traktowania wszystkich członków tej organizacji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie wniesione przez skarżącą nie ma usprawiedliwionych podstaw, jako że wniesione zażalenia nie kwestionują ani ustalonej wysokości wpisu od skargi ani zasad ich pobierania. Wykazane w zażaleniu okoliczności są pozbawione znaczenia dla oceny zasadności zaskarżonego zarządzenia. Skarżąca organizacja skupiła się na kwestii prawa pomocy a zatem argumentacja ta nie dotyczy bezpośrednio wydanego rozstrzygnięcia, którego przedmiotem jest ustalenie wysokości wpisu od skargi sądowej. Jak wynika z akt sprawy zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu w powyższej sprawie poprzedzało zarządzenie referendarza sądowego z dnia 9 listopada 2007 r. mocą którego wniosek strony skarżącej o prawo pomocy pozostawiony został prawomocnie bez rozpoznania.

Ustawową zasadą jest (art. 214 § 1 i art. 230 § 1 p.p.s.a.), iż kto wnosi pismo do sądu podgalające opłacie sądowej ma obowiązek uiścić należną od niego opłatę sądową (np. wpis od skargi). Obowiązku tego nie mają tylko podmioty ustawowo zwolnione od kosztów sądowych (art. 239 p.p.s.a.) lub te, które uzyskały prawo pomocy obejmujące takie zwolnienie (art. 241 - 245 p.p.s.a.)

Skoro więc skarżące Stowarzyszenie nie uzyskało dotychczas zwolnienia od kosztów sądowych i nie przysługuje mu takie zwolnienie z mocy prawa, to wezwanie do uiszczenia wpisu było zgodne z obowiązującymi przepisami. Stowarzyszenie może też obecnie wystąpić o zwolnienie od wpisu sądowego zgodnie z obowiązującymi przepisami do sądu I instancji.

Z uwagi zatem na fakt, iż wskazane zarzuty zażalenia nie podważają zasadności skarżonego rozstrzygnięcia należało orzec, jak w sentencji na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 p.p.s.a.

Strona 1/1