Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt II SA/Kr 1118/06 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Kr 1118/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił L. W. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminowi do wniesienia skargi. O uchybieniu terminowi skarżący dowiedział się dnia 7 listopada 2007 r., kiedy to odebrał zawiadomienie o terminie rozprawy wraz z odpowiedzią na skargę organu odwoławczego, zaś wniosek o przywrócenie terminu złożył 27 listopada 2007 r., a więc z uchybieniem siedmiodniowego terminu wynikającego z art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.". Dodatkowo w ocenie Sądu skarżący uchybił terminowi do wniesienia skargi z własnej winy. Z załączonej nieczytelnej dokumentacji lekarskiej nie wynika bowiem, jakoby skarżący nie mógł wnieść skargi w terminie, nie przebywał bowiem wówczas w szpitalu, jak również nie nastąpiło znaczące pogorszenie jego stanu zdrowia. Podkreślono ponadto, iż skarżący może liczyć na pomoc osób trzecich, mieszka bowiem z synem i synową, których mógł poprosić o nadanie przesyłki pocztowej zawierającej skargę w terminie.
W złożonym na powyższe postanowienie zażaleniu skarżący L. W. wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, bądź uwzględnienie zażalenia w całości. Skarżący wniósł o dopuszczenie dowodu z załączonej dokumentacji lekarskiej w postaci kart informacyjnych leczenia szpitalnego, ponowił również wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków w osobie jego syna i synowej.
W uzasadnieniu zażalenia L. W. wskazał, że przeszkodą uzasadniającą uchybienie przez niego terminowi jest podeszły wiek, jak i szereg schorzeń, ponadto w ubiegłym roku zmarła jego żona, co miało wpływ na stan psychofizyczny skarżącego utrudniający codzienne funkcjonowanie. Dodał również, iż co prawda mieszka z synem i synową, którzy służą mu pomocą, jednak nie jest możliwym całkowita ich koncentracja na sprawach i problemach skarżącego, a jako nieposiadający wykształcenia prawniczego i nie mając jakiegokolwiek kontaktu z sądami, nie zdają sobie sprawy ze znaczenia terminów w postępowaniu sądowym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, ale z innych przyczyn niż w nim wskazane.
Stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a. uchybiony termin do dokonania określonej czynności procesowej Sąd może przywrócić na wniosek strony, jednakże wniosek ten musi spełniać określone przepisami warunki. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu należy wnieść w terminie siedmiu dni od momentu ustania przyczyny uchybienia, dokonać uchybionej czynności, uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminowi (art. 87 P.p.s.a.). Warunkiem rozpoznania takiego wniosku jest jego złożenie w terminie siedmiu dni od dnia, w którym ustała przyczyna uniemożliwiająca dokonanie czynności procesowej w terminie. Wymóg zgłoszenia wniosku o przywrócenie terminu w powyższym siedmiodniowym terminie jest warunkiem formalnym rozpoznania wniosku, który sąd ma obowiązek badać w pierwszej kolejności, przed dokonaniem jego oceny merytorycznej, a więc przed rozpoznaniem czy uchybienie terminowi nastąpiło bez winy strony. Niezachowanie siedmiodniowego terminu powoduje odrzucenie wniosku na podstawie art. 88 P.p.s.a.. W sytuacji zaś, kiedy w oparciu o okoliczności faktyczne sprawy nie da się w sposób jednoznaczny ustalić, czy termin określony w art. 87 § 1 P.p.s.a. został zachowany, możliwe jest wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia w przedmiocie uchybienia terminu.