Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14 kwietnia 2005 r., sygn. akt II SAB/Bk 16/05 o oddaleniu wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. i K. M. na bezczynność Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zambrowie w przedmiocie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2005 r., sygn. akt II SAB/Bk 16/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił wniosek J. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. i K. M. na bezczynność Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zambrowie. Sąd wskazał w uzasadnieniu postanowienia, iż nie był w stanie prawidłowo ocenić sytuacji majątkowej i osobistej J. M., który pomimo wezwania do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy o dodatkowe dokumenty i oświadczenia, obowiązku tego nie wypełnił.
Na powyższe postanowienie Sądu skarżący wniósł w dniu 26 kwietnia 2005 r. zażalenie, w którym stwierdził, że oświadczenia składane przez niego w innych postępowaniach były uznawane za wystarczające i nie jest zobowiązany do przedstawienia dodatkowych oświadczeń np. dotyczących ponoszonych przez siebie wydatków. J. M. podał także, iż nie otrzymał wezwania do złożenia uzupełniającego oświadczenia w sprawach "o sygnaturach II SAB/Bk 16/05 czy też II SO/Bk 25/05" ponieważ skarga na bezczynność Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zambrowie była zarejestrowana pod sygn. II SO/Bk 25/05.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Zgodnie z generalną zasadą postępowania sądowego strony powinny ponosić koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Przepis art. 214 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) powołanej dalej jako p.p.s.a., wskazuje, iż jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki.
W związku z tym strona wnosząca skargę do Sądu powinna liczyć się z koniecznością poniesienia pewnych wydatków związanych z wszczętym postępowaniem. Stosownie do przepisów w/w ustawy, o prawo pomocy można ubiegać się w przypadku braku środków finansowych na pokrycie w całości lub w części kosztów postępowania. Instytucja prawa pomocy jest regulacją szczególną, która ma umożliwić udział w postępowaniu i dochodzenie praw przed sądem osobom, które nie mają możliwości samodzielnego pokrycia kosztów związanych ze swoim udziałem w sprawie. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie całkowitym przyznaje się osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania w sprawie. Podstawowym warunkiem przyznania prawa pomocy jest więc wykazanie przez wnioskującego braku środków finansowych na pokrycie kosztów postępowania.
Stosownie do przepisu art. 252 § 2 p.p.s.a. wniosek składa się na urzędowym formularzu. Jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie dodatkowe oświadczenia lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego (art. 255 p.p.s.a.).