Dnia 24 maja 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 1665/17 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi J. Z. i J. Z. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] października 2017 r., Nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 1665/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w pkt 1 odrzucił skargę J. Z., jako wniesioną po terminie (art. 53 § 1 w zw. z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej zwanej " p.p.s.a."); w pkt 2 odrzucił skargę J. Z., jako wniesioną przez osobę nieposiadającą interesu prawnego do wniesienia skargi (art. 50 § 1 p.p.s.a.).
W zakresie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 Sąd wskazał, że postanowienie organu II instancji zostało doręczone skarżącemu J. Z. w dniu 10 października 2017 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał w dniu 9 listopada 2017 r. Skarga została natomiast wniesiona w dniu 10 listopada 2017 r. (co wynika z pieczęci urzędu pocztowego na kopercie, w której skarga została przesłana. Z tego względu na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. skargę J. Z. należało odrzucić jako wniesioną po terminie.
Ponadto Sąd uzasadnił z jakich względów orzekł w pkt 2 o odrzuceniu skargi J. Z..
Zażalenie na ww. postanowienie w części dotyczącej pkt 1 wniósł J. Z., podnosząc, że zaskarżone do Sądu postanowienie organu zostało mu doręczone 11 października 2017 r., a nie jak wskazał Sąd 10 października 2017 r. Ponadto w zażaleniu zawarto wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, ponieważ mylne wskazanie daty doręczenia przesyłki świadczy o braku winy skarżącego w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Wbrew argumentacji zawartej w zażaleniu, Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że J. Z. wniósł skargę do Sądu Administracyjnego po terminie, o jakim mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Z dowodu doręczenia przesyłki wynika, że postanowienie organu II instancji zostało doręczone skarżącemu w dniu 10 października 2017 r. Oznacza to, że do dnia 9 listopada 2017 r. przysługiwał skarżącemu termin do wniesienia skargi, co też niewadliwie ocenił Sąd I instancji. Skarżący wniósł zaś skargę 10 listopada 2017 r., a więc po terminie, o jakim mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a. W świetle powyższego twierdzenia strony skarżącej zawarte w zażaleniu należy uznać za gołosłowne, ponieważ nie zostały poparte żadnymi dowodami. Skarżący nie podważył zatem skutecznie treści dowodu doręczenia przesyłki znajdującej się w aktach administracyjnych. Jednocześnie nie kwestionował, że w dniu 10 listopada 2017 r. wniósł skargę. Dlatego należało uznać, że Sąd I instancji prawidłowo zastosował art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. i w pkt 1 postanowienia odrzucił skargę jako wniesioną po terminie.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.