Dnia 6 lipca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 19 kwietnia 2010 roku, sygn. akt II SO/Op 22/06 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 4 grudnia 2006 roku, sygn. akt II SO/Op 22/06 o odmowie wyłączenia sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu od rozpoznania sprawy ze skargi D.W. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lutego 2006 roku, Nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt czasowy postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił zażalenie D.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 4 grudnia 2006 roku, sygn. akt II SO/Op 22/06 o odmowie wyłączenia sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu od rozpoznania sprawy ze skargi D.W. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lutego 2006 roku, Nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt czasowy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu został wyznaczony postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 września 2006 r., sygn. akt II OW 34/06, do rozpoznania wniosku D.W. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu w sprawie ze skargi D.W. na opisaną wyżej decyzję Wojewody Dolnośląskiego.
Postanowieniem z dnia 4 grudnia 2006 r. Sąd I instancji wniosek oddalił.
Zażalenie na to postanowienie wniosła skarżąca.
Zarządzeniem z dnia 9 stycznia 2007 r. wezwano skarżącą do uiszczenia wpisu od zażalenia. Zarządzenie to zostało zaskarżone zażaleniem skarżącej z dnia 8 lutego 2007 r., po czym nastąpiło wydanie przez Naczelny Sąd Administracyjny i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu kilkunastu postanowień odnoszących się do incydentalnego postępowania w przedmiocie prawa pomocy. Prawomocnym postanowieniem z 11 stycznia 2010 r. Sąd I instancji odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy.
Sąd I instancji wskazał, że aktualnym pozostało zarządzenie z dnia 6 listopada 2009 r., w którym poinformował skarżącą o obowiązku uiszczenia wpisu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Pismo informujące zostało doręczone skutecznie skarżącej w dniu 24 listopada 2009 r., a zatem termin do uiszczenia wpisu upłynął w dniu 1 grudnia 2009 r. Zażalenie, od którego nie został uiszczony wpis podlega odrzuceniu.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca wnosząc o jego uchylenie i zmianę. Wniosła także żeby Naczelny Sąd Administracyjny "wyegzekwował stosowne oświadczenia od wszystkich sędziów WSA we Wrocławiu, bowiem ma w tym interes prawny i tego wymaga dobro wymiaru sprawiedliwości".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Zażalenie, jako pismo wszczynające postępowanie przed sądem administracyjnym, podlega wpisowi, którego wysokość w niniejszej sprawie została określona na kwotę 100 zł zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Nie ulega wątpliwości, że skarżąca w wyznaczonym terminie nie uiściła wpisu sądowego od zażalenia, pomimo doręczenia jej wezwania do jego uiszczenia, a także późniejszego powiadomienia jej o obowiązku uiszczenia wpisu w związku z zakończeniem postępowania w przedmiocie prawa pomocy.
W tej sytuacji Sąd I instancji zasadnie zastosował przepis art. 220 § 3 p.p.s.a.. zgodnie z którym zażalenie, od którego mimo wezwania nie został w terminie uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez Sąd.
Z powyższych przyczyn, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.