Dnia 16 września 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 16 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 515/18 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 19 lutego 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 515/18, odrzucił, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 220 § 3 p.p.s.a., skargę skarżącego J. L. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] grudnia 2017 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego, przyjmując, że skarżący pomimo wezwania nie usunął jej braku fiskalnego oraz braku formalnego, polegającego na braku jednego egzemplarza odpisu skargi.
Skarżący na to postanowienie wniósł zażalenie, w którym podniósł, że nie stać go na uiszczenie opłaty, gdyż nie ma środków nawet na utrzymanie. W jego ocenie, wyjaśnił on już wszystkie wątpliwości Sądu w tym zakresie. Wskazał, że inne Sądy zwolniły go od opłat i niezrozumiałe jest, dlaczego nie uzyskał zwolnienia w niniejszej sprawie. W takiej sytuacji, zdaniem skarżącego, odrzucenie skargi narusza art. 30, art. 32, art. 45 oraz art. 178 Konstytucji RP.
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Skarżący w zażaleniu nie zakwestionował stanowiska Sądu pierwszej instancji, że mimo wezwania nie uiścił wpisu sądowego oraz że nie nadesłał jednego egzemplarza odpisu skargi. Tymczasem ustalenia Sądu pierwszej instancji w tym zakresie wynikają z akt sądowych.
Skarżący argumentację zażalenia sprowadził do próby wytłumaczenia nieuiszczenia wpisu sądowego swoją trudną sytuacją materialną. Ta okoliczność jednakże nie ma znaczenia dla prawidłowości podjętego rozstrzygnięcia. Należy bowiem przypomnieć, że kwestia udzielenia skarżącemu prawa pomocy została już prawomocnie rozpatrzona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2019 r. Postanowieniem tym, po rozpatrzeniu sprzeciwu skarżącego, Sąd utrzymał w mocy postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia 10 czerwca 2019 r., w którym odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Wobec tego uznać należy, że sytuacja finansowa skarżącego została oceniona i zwolnienie od kosztów sądowych mu nie przysługuje. Nie mają więc znaczenia argumenty i twierdzenia podnoszone przez skarżącego w zażaleniu dotyczące jego trudnej - jak twierdzi - sytuacji materialnej, skoro kwestia udzielenia zwolnienia od kosztów sądowych prawomocnie została już wcześniej wyjaśniona i rozpatrzona odmownie.
W tych okolicznościach stwierdzić należy, że zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem, a wniesione na nie zażalenie niezasadne.
W związku z powyższym NSA, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), postanowił jak w sentencji.