Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 6 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. i S.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 maja 2005 r., sygn. akt II SA/Bk 574/04 o odrzuceniu skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania E. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 marca 2005 r., sygn. akt II SA/Bk 574/04 o uchyleniu zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Białymstoku z dnia 1 kwietnia 2004 r., nr [...] w sprawie ze skargi I. i F. M., A. P. oraz Gminy Choroszcz na decyzję Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Białymstoku z dnia 16 lipca 2004 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania do dokonania czynności regulujących stan prawny obiektu budowlanego p o s t a n a w i a uchylić zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 maja 2005 r., sygn. akt II SA/Bk 574/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę kasacyjną uczestniczki postępowania E. P. od wyroku tego Sądu z dnia 3 marca 2005 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że podpisany pod wniesioną w imieniu E. P. skargę kasacyjną adwokat był w postępowaniu sądowym umocowany wyłącznie przez S. P., a wezwany do nadesłania pełnomocnictwa udzielonego przez E. P. pełnomocnictwa takiego nie przedłożył.
Na powyższe postanowienie Sądu pismem z dnia 23 maja 2005 r. zażalenie wniósł pełnomocnik E. i S. P., przedstawiając w załączeniu pełnomocnictwo "do prowadzenia (..) sprawy II SA/Bk 574/04".
Uzasadniając zażalenie pełnomocnik stwierdził, że wezwanie nie zostało mu doręczone, jak wynika bowiem z potwierdzenia odbioru zostało ono omyłkowo doręczone adwokatowi J. B. (k. 282 akt).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Obowiązującą zasadą doręczenia pism w postępowaniu sądowym jest doręczanie wszystkich pism bezpośrednio adresatowi. Jedynie w przypadkach, w których doręczenie właściwe jest utrudnione lub niemożliwe, przepisy przewidują możliwość dokonania doręczenia zastępczego, które umożliwia doręczenie pisma dorosłemu domownikowi adresata a w przypadku jego nieobecności administracji domu lub dozorcy, pod warunkiem, że osoby te nie mają sprzecznych interesów w sprawie i podjęły się doręczenia pisma adresatowi (art. 72 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powołanej dalej jako p.p.s.a.). Przepis ten ma zastosowanie wyłącznie do doręczeń osobom fizycznym.
Sygn. akt II OZ 672/05
Natomiast w niniejszej sprawie doręczenie powinno zostać dokonane wyłącznie w siedzibie pełnomocnika strony, w kancelarii adwokackiej R. K. (art. 67 § 5 p.p.s.a.), do rąk adwokata R. K. lub pracownika upoważnionego do odbioru korespondencji (art. 67 § 3 p.p.s.a.).
Jak wynika z akt sprawy, chociaż pismo Sądu wzywające do nadesłania pełnomocnictwa zostało prawidłowo zaadresowane, nie zostało doręczone pod wskazany w postępowaniu adres do doręczeń. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki (karta akt 282) widnieje pieczątka kancelarii adwokackiej J. B.. Chociaż obie kancelarie mają siedziby pod tym samym adresem (Białystok, ul. [...]), nie można przyjąć prawidłowości doręczenia pisma z sądu w dniu 25 kwietnia 2005 r. Doręczenie zostało bowiem dokonane do rąk osoby nieuprawnionej.
Ubocznie należy zauważyć, że kancelaria adwokata R. K. znajduje się w lok. nr 126 i chociaż z pieczątki adwokata J. B. nie wynika dokładny adres kancelarii, to należy przypuszczać, że nr lokalu jest inny. Pod tym samym adresem (ul. [...]) w lokalu nr [...] mieściła się także kancelaria adwokat A. Z.-G. (k.40 akt).
Przyjmując jednak nawet możliwość, że obie kancelarie mają siedziby w jednym lokalu pod wyżej wskazanym adresem; pismo mogło być doręczone jedynie pracownikom Kancelarii Adwokackiej R. K.. Doręczenie pisma innemu podmiotowi, chociażby dokonane pod tym samym adresem nie spełnia przesłanek skutecznego doręczenia.
Z powyższych przyczyn, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 185 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.