Dnia 24 sierpnia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia U.N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2010 roku, sygn. akt II SA/Gd 116/10 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi U.N. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] grudnia 2009 roku, Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego sprzeciwu w sprawie budowy obiektu budowlanego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 24 maja 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił U.N. wstrzymania wykonania decyzji Wojewody Pomorskiego z dnia [...] grudnia 2009 r. w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego sprzeciwu w sprawie budowy obiektu budowlanego.
Sąd I instancji wyjaśnił, że przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które bezpośrednio nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Zaskarżone rozstrzygnięcie - ze względu na przedmiot i jego charakter - nie nadaje się do wykonania, gdyż nie przyznaje żadnych uprawnień, ani nie nakłada żadnych obowiązków. Sąd wyjaśnił, że skarżąca zdaje się obawiać postępowania egzekucyjnego, zmierzającego do rozbiórki posadowionych tymczasowych obiektów budowlanych, jednak zakres przedmiotowy niniejszej sprawy nie dotyczy rozbiórki obiektów budowlanych. Na marginesie Sąd I instancji wskazał, że skarżąca w żaden sposób nie wykazała istnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, a więc również i z tego powodu jej wniosek nie mógłby zostać uwzględniony.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca. Zarzuciła naruszenie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wskazując, że Sąd I instancji nie wziął pod uwagę skutków jakie niesie ze sobą zaskarżona decyzja. W ocenie skarżącej wydanie zaskarżonej decyzji prowadzi do rozbiórki nieruchomości na jej działce, a zatem otwiera drogę do wydania tytułu wykonawczego i egzekucji administracyjnej. W jej ocenie, niesłuszny jest zarzut braku uzasadnienia wniosku, bowiem ewentualne uchylenie decyzji, która jest podstawą rozbiórki obiektu budowlanego nie stanowi podstawy do jego odbudowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty. Oznacza to, że sąd nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku. Przepis art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia.
W ocenie Sądu rozpoznającego zażalenie, Sąd I instancji prawidłowo wyjaśnił, że przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które bezpośrednio nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania (por. P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- komentarz, LexisNexis, W-wa 2004, str. 122). Niewątpliwie decyzja uchylająca decyzję organu I instancji i umarzająca postępowanie nie nakłada na stronę żadnych obowiązków ani nie przyznaje żadnych uprawnień, bowiem umorzenie postępowania jest zakończeniem postępowania bez jego merytorycznego rozstrzygnięcia. Trudno jednocześnie przyjąć, że skutkiem zaskarżonej decyzji jest konieczność rozbiórki przedmiotowych nieruchomości. Do rozbiórki nieruchomości może dojść na skutek ostatecznej decyzji organu nadzoru budowlanego w tym przedmiocie i w tym też postępowaniu strona mogłaby domagać się ochrony tymczasowej. Obowiązek rozbiórki powstaje również na skutek upływu terminu, na który został wniesiony obiekt tymczasowy. W takiej sytuacji to ów upływ terminu jest przyczyną konieczności rozbiórki, a nie jak wywodzi skarżąca, decyzja w przedmiocie sprzeciwu od zgłoszenia zamiaru budowy.
Słusznie przyjął także Sąd I instancji, że w niniejszej sprawie strona skarżąca w żaden sposób nie uprawdopodobniła zaistnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. Brak wskazania przesłanek wymaganych przez przepis art. 61 § 3 ustawy uniemożliwia Sądowi ocenę zasadności złożonego przez stronę skarżącą wniosku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04, niepubl.). Wniosek strony zawierał w istocie argumenty zmierzające do podważenia zasadności zaskarżonej decyzji, a sąd administracyjny nie jest uprawniony do merytorycznej oceny skargi na etapie rozstrzygania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Jednakże podkreślić należy, że brak uzasadnienia wniosku miał dla zaskarżonego rozstrzygnięcia drugorzędne znaczenie, bowiem, jak już wyżej wskazano, przedmiotem wstrzymania może być wyłączenie rozstrzygnięcie, które bezpośrednio nadaje się do wykonania i tego wykonania wymaga.
Z powyższych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w postanowieniu.