Dnia 8 sierpnia 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Gd 176/08, odmawiającego wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. L. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt stały postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 29 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Gd 176/08 odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. L. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zameldowania na pobyt stały.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na wyżej opisaną decyzję skarżący wniósł o wstrzymanie jej wykonania. Wniosek nie został w żaden sposób uzasadniony. Organ, który zapoznał się z treścią wniosku zawartego w skardze, nie odniósł się do niego.
Jak dalej wskazuje Sąd I instancji, stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego orzec o wstrzymaniu wykonania decyzji w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd, wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie, powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno na ocenie wniosku skarżącego, jak i materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia bądź też niewystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, to jest niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W ocenie Sądu I instancji strona skarżąca nie wykazała, by wykonanie zaskarżonej decyzji mogło spowodować skutki, o jakich mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
H. L. pismem z dnia 24 czerwca 2008 r. złożył zażalenie na powyższe postanowienie z dnia 29 maja 2008 r., wnosząc o jego zmianę i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu zażalenia skarżący podniósł, iż Sąd I instancji nieobiektywnie ocenił materiał dowodowy z uwagi na to, że:
- bez przeprowadzenia postępowania dowodowego w sprawie przyjął twierdzenia Wojewody P., który w piśmie z dnia [...] uznaje skarżącego za współwłaściciela spornego lokalu, podczas gdy jest on jedynym właścicielem;
- nie uwzględnił okoliczności nie wyrażenia przez skarżącego zgody na przebywanie w jego lokalu użytkowym osób trzecich;
- skarżący ponosi straty materialne z tytułu niemożności wykorzystywania lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem;
- skarżący ponosi opłaty związane z korzystaniem z lokalu przez osoby trzecie;
- osoby zamieszkujące w jego lokalu tj. R. L. i A. L. są związani z osobami z marginesu społecznego, co wpływa na wizerunek lokalu, w którym skarżący miał prowadzić działalność zarobkową.
W dalszej części uzasadnienia skarżący wskazuje, że każdy dzień utrzymywania takiego stanu rzeczy przynosi mu wymierną stratę i utrwala jego niekorzystny wizerunek wśród okolicznych mieszkańców. Pominięcie kwestii własności i jej naruszenia przez osoby trzecie oraz utrwalenie poglądu, że jest on jedynie współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości, w ocenie skarżącego, powoduje trudne do odwrócenia skutki, a powrót do stanu poprzedniego nie będzie możliwy. Również wprowadzenie w życie decyzji zezwalającej na zameldowanie osób trzecich w lokalu przeznaczonym na działalność gospodarczą, pomimo tego że jest ona aktem o charakterze wyłącznie ewidencyjnym, wiąże się z istotnym oddziaływaniem na sytuację osobistą, rodzinną, społeczną i ekonomiczną skarżącego oraz pociąga za sobą nieodwracalne skutki.