Zażalenie na postanowienie WSA w Rzeszowie w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody P. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Rz 50/08 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Wojewody P. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Rz 50/08, po rozpoznaniu wniosku M. N. odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody P. z dnia [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty D. z dnia [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej [...] "[...]" pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej na działce nr ewid. [...] w miejscowości P. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że skarżący we wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji zawartym w skardze przytoczył jedynie treść przepisu art. 61 § 3 ppsa, zaś samego powtórzenia brzmienia przepisu nie można, zdaniem Sądu potraktować, jako podania przyczyn uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył M. N. wnosząc o jego zmianę poprzez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że Sąd, uznając iż przedmiotowy wniosek był niepełny winien był wezwać skarżącego do uzupełnienia czy sprecyzowania tego wniosku. Ponadto skarżący podał, że budowa urządzeń takich jak stacja telefonii komórkowej niewątpliwie spowoduje obniżenie wartości działki sąsiedniej nr [...], której jest właścicielem. Budowa taka spowoduje również problemy ze sprzedażą działki skarżącego, a na pewno wpłynie na obniżenie ceny tej działki, zaś sam obiekt będzie oddziaływał ujemnie na nieruchomość skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 61 § 3 ppsa sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem skarżący nie podał w ogóle okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a zatem, iż wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji opiera się w pełni na zasadzie skargowości. Jeżeli Sąd I instancji miał w niniejszej sprawie wątpliwości, co do podanych przez stronę we wniosku okoliczności i uznał je za nie w pełni wystarczające, powinien był zażądać dodatkowych wyjaśnień i dokonać własnej oceny. Ponadto pogląd Sądu I instancji przedstawiony w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że "w decyzjach o pozwoleniu na budowę to inwestor bierze "na siebie" ryzyko budowy niezgodnej z przepisami" nie może w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przesądzać o niezasadności wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji. Wobec powyższego zażalenie należało uznać za zasadne, zaś Sąd I instancji rozpoznając ponownie sprawę winien ocenić czy w niniejszej sprawie występują okoliczności, które mogą spowodować wypełnienie się przesłanek z art. 61 § 3 ppsa biorąc pod uwagę zarówno okoliczności wskazane przez wnioskodawcę, jak i własny osąd sprawy, a także możliwość zastosowania art. 35 a ustawy Prawo budowlane w zakresie ustalenia kaucji na zabezpieczenie roszczeń inwestora z powodu wstrzymania wykonania decyzji.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 185 w związku z art. 197 ppsa.

Strona 1/1