Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 1 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. P. o wstrzymanie wykonania postanowienia [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w C. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w sprawie ze skargi J. P. na postanowienie [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary za nielegalne użytkowanie budynku postanawia odmówić wstrzymania wykonania postanowienia [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w C. z dnia [...] marca 2010r., nr [...].
Pismem z dnia 11 maja 2010 r. J. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na postanowienie [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie nałożenia kary za nielegalne użytkowanie budynku.
Następnie pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. skarżący złożył w tutejszym Sądzie wniosek o wstrzymanie wykonania postanowienia [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w C. z dnia [...] marca 2010 r., nr [...], w drodze którego nałożono na niego karę pieniężną w wysokości 20.000 zł za nielegalne przystąpienie do użytkowania budynku znajdującego się na działce [...] przy ul. J. w C.. Objęte wnioskiem postanowienie zostało utrzymane w mocy zaskarżonym postanowieniem [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] kwietnia 2010 r.
W uzasadnieniu wskazanego wyżej wniosku skarżący podniósł, iż brak wstrzymania postanowienia o nałożeniu kary spowoduje olbrzymie straty materialne i moralne w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270: ze zm.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Sąd administracyjny może w związku z tym uwzględnić wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania konkretnego aktu tylko wówczas, jeżeli w jego ocenie zaistniała co najmniej jedna z dwóch przesłanek określonych we wskazanym wyżej przepisie, tzn. przesłanka związana z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub przesłanka polegająca na niebezpieczeństwie spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podkreślić jednakże należy, iż to na wnioskodawcy spoczywa zawsze obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu objętego wnioskiem.
Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący nie wykazał należycie istnienia co najmniej jednej spośród wskazanych wyżej przesłanek w złożonym przez siebie wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia o nałożeniu kary pieniężnej, ograniczając się do lakonicznego stwierdzenia, iż odmowa wstrzymania postanowienia organu nadzoru budowlanego spowoduje olbrzymie straty materialne i moralne w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Oczywistym jest, że takie uzasadnienie rozciągnięcia na wnioskodawcę ochrony tymczasowej nie pozwala Sądowi na uwzględnienie złożonego przez niego wniosku. Pozytywne rozpatrzenie wniosku skarżącego mogłoby nastąpić tylko wówczas, gdyby ponad wszelką wątpliwość wykazał on, przedkładając Sądowi odpowiednie dokumenty, iż wszczęcie postępowania egzekucyjnego w wykonaniu objętego wnioskiem postanowienia może spowodować trudny do odwrócenia skutek w postaci likwidacji prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w branży budowlanej, z uwagi na niemożność wywiązania się z zobowiązań o charakterze cywilnoprawnym, ewentualnie znaczne szkody dla tej działalności, polegające na przykład na konieczności zapłaty kary umownej w związku z nieterminowym wykonaniem robót budowlanych. Dla dokonania oceny, czy taki stan rzeczy zachodzi, Sąd musiałby uzyskać informację co do rodzaju zastosowanego środka egzekucyjnego, rocznego poziomu obrotów prowadzonego przez skarżącego przedsiębiorstwa, liczby aktualnie wykonywanych zamówień, jak również dane odnoszące się do wielkości aktualnych zobowiązań skarżącego o charakterze cywilnoprawnym, na przykład wobec dostawców materiałów budowlanych czy podwykonawców. Ponieważ wnioskodawca nie przedłożył takich informacji, popartych odpowiednimi dokumentami, jego wniosek dotyczący wstrzymania wykonania postanowienia organu nadzoru budowlanego o nałożeniu kary pieniężnej, lakonicznie uzasadniony ujemnymi następstwami dla prowadzonej działalności gospodarczej, nie mógł zostać przez Sąd uwzględniony.
Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.