Prokuratora, jeżeli brał udział w postępowaniu administracyjnym, obowiązuje wyczerpanie środków odwoławczych, o których mowa w art. 52 §1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego na akt administracyjny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk,, asesor WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w dniu 09 maja 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Ł. na decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] października 2005 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania z miejsca pobytu stałego p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Decyzją z dnia [...] października 2005r. Nr [...] Prezydent Miasta Ł. odmówił wymeldowania D. R. W. z pobytu stałego w lokalu przy ul. D. [...] w Ł.
Powołując się na ustalenia postępowania wyjaśniającego wskazał, iż w/w nie przebywa w mieszkaniu z uwagi na czasowy pobyt w USA, dokąd wyjechał wraz z córką przed około rokiem, zmuszony trudnymi warunkami materialnymi i nieuleczalną chorobą córki. Okoliczności te potwierdzili członkowie rodziny D. R. W.: brat R. W. i ojciec C. W. Również z osobistego oświadczenia D. R. W. z dnia 15 października 2005r. wynika, iż jego pobyt za granicą ma charakter czasowy, a poprawa zdrowia córki umożliwi w najbliższym czasie powrót do Polski.
Wobec powyższego Prezydent uznał, iż nie zostały spełnione uzasadniające wymeldowanie przesłanki z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz.U. z 2001r. Nr 87, poz. 960 ze zm.).
Skargę na powyższe rozstrzygnięcie, bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku i z pominięciem administracyjnego trybu odwoławczego, złożył Prokurator Rejonowy w Ł.
Zarzucił decyzji naruszenie prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, które miało wpływ na wynik sprawy.
Uzasadniając postawiony zarzut wskazał, iż zgromadzony materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości wskazuje, iż D. R. W. dobrowolnie opuścił dotychczasowe miejsce zamieszkania, a jego pobyt za granicą trwa dłuższy czas. Powołując się na konieczność zapewnienia zgodności zapisów w ewidencji ludności z rzeczywistym miejscem pobytu określonych osób, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Ł. wniósł o jej oddalenie.
Podtrzymując argumentację z uzasadnienia decyzji wskazał dodatkowo, iż co prawda opuszczenie przez D. R. W. miejsca stałego pobytu nosiło cechy dobrowolności, jednak nie jest trwałą rezygnacją z zamieszkiwania w lokalu przy ul. D., o czym świadczy fakt niezerwania związków z lokalem. Brak zatem było wszystkich przesłanek uzasadniających wydanie pozytywnej decyzji o wymeldowaniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Skarga prokuratora podlegała odrzuceniu.
Zgodnie z przepisem art. 52 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej jako p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Stosownie natomiast do treści art. 53 § 1 i §3 p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie, z tym że prokurator i Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wnieść ją w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie indywidualnej.
Poprzestając jedynie na gramatycznej wykładni tych przepisów można dojść do wniosku, iż ustanawiają one dwa sposoby wnoszenia skargi do sądu administracyjnego, zróżnicowane jedynie kategorią podmiotu skarżącego. Pierwszy sposób, przewidziany dla skarżących uczestniczących w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony (ewentualnie na prawach strony), umożliwia skuteczne wniesienie skargi tylko po uprzednim wyczerpaniu środków zaskarżenia służących od rozstrzygnięcia organu właściwego w sprawie w pierwszej instancji oraz w terminie 30 dni od doręczenia tego rozstrzygnięcia. Drugi sposób, przewidziany dla prokuratora i Rzecznika Praw Obywatelskich, umożliwia wnoszenie skarg do sądu administracyjnego bez konieczności zachowania wymogu dwuinstancyjności postępowania administracyjnego oraz w dłuższym, bo sześciomiesięcznym terminie od dnia doręczenia rozstrzygnięcia stronie. Do przedstawionej interpretacji przepisów skłaniać może: po pierwsze - użyty w treści art. 52 § 1 p.p.s.a. zwrot "chyba, że" sugerujący, iż dwa wymienione po nim podmioty (prokurator i Rzecznik Praw Obywatelskich) uczestniczą w postępowaniu administracyjnym na zasadach szczególnych i nie odnoszą się do nich ogólne reguły obowiązujące strony postępowania (w szczególności zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego) oraz po drugie - ustanowienie innego terminu wnoszenia skargi w odrębnym paragrafie przepisu art. 53 § 1 p.p.s.a.