Wojewódzkie Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na decyzję Wojewody z dnia 30 stycznia 2014 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zezwolenia na zajęcie nieruchomości postanawia: odmówić przyznania wnioskodawczyni E. S. prawa pomocy.
E. S. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Z wniosku oraz złożonego następnie oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawczyni wynika, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Źródłem jej utrzymania jest dochód z gospodarstwa rolnego szacowany na kwotę 666,20 zł. Koszty utrzymania obejmują opłatę za energię elektryczną. Budynek, w którym mieszka stanowi współwłasność wraz z byłym mężem. Wielkość posiadanej nieruchomości wynosi 3,24 ha gruntów rolnych. Podaje, że jest po wypadku i nie ma dochodów. Nie uzyskuje dopłat bezpośrednich ani innych.
Zarządzeniem z 24 września 2014 r. wezwano wnioskodawczynię do przedłożenia szeregu dokumentów źródłowych. Na wezwanie referendarza sądowego wnioskodawczyni, poza oświadczeniem, złożyła zaświadczenie z KRUS Oddziału Terenowego, z którego wynika, że skarżąca podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników, a jej konto wykazuje zadłużenie na kwotę 1 850,00 zł, wyciągi z rachunku bankowego, zaświadczenie z urzędu podatkowego oraz faktury za energię elektryczną.
Postanowieniem z dnia 13 października 2014 r. Referendarz sądowy odmówił przyznania E. S. prawa pomocy.
E. S. wniosła w terminie sprzeciw od orzeczenia referendarza. Skarżąca twierdzi, że jej sytuacja majątkowa została oceniona w sposób dowolny. Wskazała, że suma obrotów na rachunkach bankowych w wysokości 63 000 zł po potrąceniu kwot zakupu środków produkcji zostaje suma 43 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", w związku z wniesieniem sprzeciwu, postanowienie Referendarza sądowego z dnia 13 października 2014 r. utraciło moc i wniosek uczestniczki postępowania podlegał rozpoznaniu na nowo.
Stosownie do treści art. 245 § 2 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Zgodnie zaś z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się jednolicie, że ciężar wykazania (uprawdopodobnienia) okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie składającej wniosek o przyznanie jej tego prawa (R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 794 i podane tam orzeczenia sądów).
W niniejszej sprawie wnioskodawczyni - uczestniczka postępowania domaga się przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie jej od ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata, a więc w zakresie całkowitym. Oznacza to, że na wnioskodawczyni ciążył obowiązek wykazania własnej sytuacji materialnej na tyle trudnej, by uzasadniała to wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych powyżej przepisach.