Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia NSA Andrzej Przybielski Protokolant Starszy Referent Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2009 r. na rozprawie sprawę ze skargi Związku A na postanowienie Wojewody z dnia 30 grudnia 2002 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku wykonania oceny stanu technicznego rurociągu postanawia: umorzyć postępowanie.
Starosta Powiatowy postanowieniem z dnia 23 lipca 2002 r., na podstawie art. 9 ust. 1, pkt 19, lit a) i ust. 2, pkt 1, lit c), art. 64 ust. 1, art. 73 ust. 1 pkt 1, art. 77 i art. 140 ustawy z dnia 18 lipca 2001r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 154, poz. 1803 z 2001r.), oraz art. 123 k.p.a., w związku z prowadzeniem postępowania w sprawie wniosku E. K., M. G., E. S., oraz B. L., zamieszkałych w miejscowości P. gmina K., dotyczącego awarii rurociągu nałożył na A obowiązek wykonania oceny stanu technicznego i oddziaływania na budynek nr [...] w miejscowości P. przebiegającego pod tym budynkiem rurociągu, w terminie dwóch miesięcy od dnia w którym postanowienie stanie się prawomocne.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A, który wyjaśnił, że jest spółką wodną, której celem zgodnie ze Statutem jest utrzymanie w sprawności urządzeń melioracji położonych na użytkach rolnych członków spółki. Natomiast wymienione w postanowieniu działki geodezyjne o nr ewidencyjnych: [...], [...], [...] położone w miejscowości P. nie są użytkami rolnymi, a ich właściciele nie byli i nie są członkami A. Ponadto wskazano, że do rurociągu przebiegającego pod działką nr [...] i położonym na niej budynkiem odprowadzane są wody opadowe i ścieki komunalne z tego budynku.
Wojewoda postanowieniem z dni 30 grudnia 2002 r., na podstawie art. 138 § 1 ust. 1 i art. 144 k.p.a., art. 4 ust. 4, art. 3 7, art. 77, art. 122 ust. 1 pkt 1, ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne ( Dz.U. Nr 115, poz. 1229) utrzymał w mocy postanowienie Starosty z dnia 23 lipca 2002 r..
Skargę na powyższe postanowienie wniósł A żądając jego uchylenia. Skarżący podniósł, że doszło do naruszenia jego interesu prawnego poprzez bezpodstawne nałożenie obowiązku wykonania oceny stanu technicznego rurociągu, naruszenia prawa materialnego poprzez niewłaściwe stosowanie i błędną wykładnię polegające na uznaniu urządzenia melioracji wodnych podstawowego za szczegółowe, naruszenia prawa materialnego poprzez niezastosowanie czyli nie uznanie obowiązku zarządcy drogi polegającego na utrzymaniu urządzeń inżynierskich pozostających w jej ciągu i naruszenia przepisów postępowania poprzez administracyjne nałożenie obowiązku bez podstawy prawnej.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o umorzenie przedmiotowego postępowania z uwagi na uwzględnienie skargi w całości w drodze postanowienia Wojewody z dnia 7 maja 2003 r. nr [...].
Organ analizując zarzuty skargi uznał, że zasługiwały one na uwzględnienie. Wojewoda przychylił się do stanowiska skarżącego, że przedmiotowy rurociąg jest elementem drogi publicznej będącej w zarządzie Powiatowego Zarządu Dróg zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych i utrzymanie go we właściwym stanie na odcinku pod drogą należy do zarządcy drogi.
Ponadto podkreślono, że w uzasadnieniu postanowienia z dnia 7 maja 2003 r. wskazano, że w zależności od ustaleń faktycznych, obowiązkiem wykonania oceny stanu technicznego i oddziaływania na budynek nr [...] (dz. nr [...]) w m. P. należy obciążyć tych, którzy odnoszą korzyści z przedmiotowego urządzenia wodnego, w tym ewentualnie zarządcę drogi (dz. nr [...] - droga publiczna nr [...]), zgodnie z art. 4 pkt 1 i art. 20 pkt 4 i pkt 11 ustawy o drogach publicznych, jeżeli sprawa dotyczy odcinka rurociągu w pasie drogowym.