Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. P., D. P. i L. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu nieruchomości rolnej na skutek wniosku pełnomocnika procesowego skarżącej E. P. - adwokat E. L. o przyznanie mu kosztów pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu postanawia: przyznać pełnomocnik skarżącej - adwokatowi E. L. (L.) wynagrodzenie za świadczenie pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 295,2 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych, dwadzieścia groszy), w tym podatek od towarów i usług w wysokości 55,2 zł.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 19 lutego 2014 r. ustanowiono dla skarżącej adwokata z urzędu.
W piśmie procesowym z dnia 18 marca 2014 r. wyznaczony z urzędu pełnomocnik procesowy skarżącej zwróciła się o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego świadczonego z urzędu oświadczając zarazem, że koszty te nie zostały zapłacone w żadnej części.
Rozpoznając wniosek zważono co następuje:
Przepis art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. 270 - zwanej dalej P.p.s.a. ) stanowi, że wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Wskazać trzeba, że przepis § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 poz. 461) stanowi, że stawka minimalna za udział adwokata w postępowaniu przed sądem I instancji wynosi 240 zł.
W trakcie postępowania sądowego pełnomocnik skarżącej nie przedstawiła żadnych dowodów, że poniosła jakiekolwiek dodatkowe koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Stąd uzasadnionym było przyznanie jej wynagrodzenia w wysokości minimalnej, przewidzianej w przywołanym wyżej przepisie.
Wobec tego wynagrodzenie dla pełnomocnika procesowego E.P. winno wynosić 240 zł powiększone o kwotę należnego podatku VAT, tj. 55,2 zł (240 x 23% = 55,2 zł).
Wziąwszy pod uwagę wskazane wyżej okoliczności pełnomocnikowi skarżącej należało przyznać wynagrodzenie we wskazanej wyżej kwocie, w oparciu o przepis art. 250 P.p.s.a., w związku z art. 258 § 2 pkt. 8 tej ustawy.