Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy A. K. wystąpił o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. Uzasadniając swój wniosek wskazał, że dochód netto, który uzyskuje to kwota 2700 zł, a po pokryciu niezbędnych wydatków (opłat za energię elektryczną, gaz, TV kablową i Internet) do dyspozycji jego sześcioosobowej rodziny pozostaje kwota 1500 zł. Zarówno żona wnioskodawcy jak i jego pełnoletnie córki nie pracują. Skarżący zaciągnął również pożyczkę w banku, a rata jej spłaty wynosi 400 zł miesięcznie. Wnioskodawca wskazał, że w skład jego majątku wchodzi budynek mieszkalny o pow. 182 m2 (do kapitalnego remontu, otrzymany w drodze darowizny) oraz mieszkanie o pow. 64 m2.
Pismem z dnia 18 października 2011 r. referendarz sądowy wezwał wnioskodawcę do uprawdopodobnienia okoliczności podniesionych we wniosku poprzez:
- udokumentowanie aktualnej wysokości uzyskiwanego przezeń dochodu,
- udokumentowanie wysokości dochodów przeznaczanych na utrzymanie się,
- udzielenie wyjaśnień odnośnie powodów, dla których córki skarżącego nie uzyskują żadnych świadczeń od ojców ich dzieci,
- przedstawienie zaświadczeń wystawionych przez właściwy miejscowo urząd pracy, z których wynikałoby, że zarówno małżonka strony jak i jego córki są osobami bezrobotnymi, pozbawionymi prawa do zasiłku,
- udokumentowanie istnienia obowiązku spłaty pożyczki zaciągniętej w [...] .
W odpowiedzi A. K. nadesłał szereg faktur i rachunków, z których wynika, że na utrzymanie mieszkania należącego do A. G. (jego córki) przeznacza około 480 zł miesięcznie, a na utrzymanie własnego lokalu oraz spłatę zaciągniętego kredytu przeznacza około 1300 zł. Dodatkowo udziela wsparcia finansowego drugiej córce w utrzymaniu jej domu (koszty zakupu energii elektrycznej, gazu oraz węgla na opał). Wnioskodawca nadesłał również zaświadczenie wystawione przez jego pracodawcę, z treści którego wynika, że uzyskuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości 3119 zł netto.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Mając na uwadze powyższe nie znaleziono podstaw aby uwzględnić wniosek o przyznanie prawa pomocy złożony przez A. K.
W pierwszej kolejności wskazać przyjdzie, że wnioskodawca dysponuje stosunkowo wysokim, miesięcznym dochodem ze stałego źródła, tj. wynagrodzeniem za pracę w kwocie 3119 zł netto miesięcznie. Już sam ten fakt przeczy tezie o jego trudnej sytuacji materialnej. Skarżący, uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy powołał się na wysokie wydatki, które ponosi co miesiąc. Jest to twierdzenie prawdziwe, jednakże analiza tych wydatków nasuwa szereg wątpliwości.