Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan, po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Gminy P. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomości zajętą pod drogę publiczną p o s t a n a w i a: odrzucić sprzeciw.
Prezydent Miasta P. decyzją nr [...] z dnia [...] r., wykonując zadania z zakresu administracji rządowej, ustalił dla J. F. odszkodowanie za nieruchomość położoną w P. oznaczoną jako działka nr 1, która z dniem [...] r.
z mocy prawa stała się własnością Gminy P. Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. F. Wojewoda Śląski decyzją nr [...] z dnia [...] r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Sprzeciw od powyższej decyzji Wojewody Śląskiego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniósł organ I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Sprzeciw podlega odrzuceniu, gdyż w niniejszej sprawie Gmina P. nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia sprzeciwu do sądu administracyjnego.
Zgodnie z treścią art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t. jedn. Dz. U. 2017, poz. 1369 z późn. zm.), - dalej "p.p.s.a.", uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Mimo szeroko zakreślonej w powołanym przepisie legitymacji procesowej, Gmina P. nie jest uprawniona do wniesienia sprzeciwu, w sytuacji gdy w postępowaniu administracyjnym wydała decyzję w pierwszej instancji. Wynika to z ogólnej zasady, że nie można łączyć roli procesowej organu administracji publicznej oraz strony.
W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego i sądowoadministracyjnego. Pogląd taki wynika z odrzucenia możliwości łączenia przez ten sam podmiot w postępowaniu administracyjnym roli administrowanego i administrującego (por. np. postanowienie NSA 20 marca 2012 r., II OSK 652/12; postanowienie NSA z dnia 10 stycznia 2012 r., I OSK 2428/11; postanowienie NSA z 27 listopada 2008 r., II OSK 132/08; postanowienie NSA z 25 listopada 2009 r., I OSK 1551/09; postanowienie NSA z 1 lutego 2006 r., I OSK 386/05; wyroku NSA z 23 stycznia 2015 r., I OSK 1655/13; wyrok NSA z 24 marca 2015 r., I OSK 1693/13 - CBOSA). Należy wreszcie zauważyć, że pogląd o niedopuszczalności łączenia przez ten sam podmiot w postępowaniu administracyjnym roli administrowanego i administrującego został wyrażony również w uchwale składu 7 sędziów NSA z 16 lutego 2016 r. (sygn. akt I OPS 2/15).
Odnosząc powyższe rozważania do rozpoznawanej sprawy wskazać trzeba, że Prezydent Miasta P. działał jako organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji. W tej sytuacji nie był on stroną postępowania administracyjnego ani nie przysługiwała mu legitymacja do wywiedzenia skargi lub wniesienia sprzeciwu do sądu administracyjnego. Sąd w niniejszym składzie podziela w szczególności pogląd NSA wyrażony w wyroku wyrok NSA z 11 grudnia 2014 r., I OSK 820/13, zgodnie z którym "Jeśli prezydent miasta na prawach powiatu, pełniąc funkcję starosty, wydał w pierwszej instancji decyzję o odszkodowaniu należnym od gminy, będąc jednocześnie organem wykonawczym i reprezentującym gminę na zewnątrz, to gmina taka - jako osoba prawna - na żadnym z późniejszych etapów postępowania administracyjnego i sądowoadministracyjnego nie może być stroną postępowania". Podobny pogląd wyrażono m. in. w wyroku NSA z 27 czerwca 2005 r., OSK 1555/04 (CBOSA). Konsekwentnie, Sąd w niniejszym składzie nie może podzielić odmiennego stanowiska NSA wyrażonego w postanowieniu z 6 lutego 2014 r., I OSK 207/14 (CBOSA).
W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64b p.p.s.a., orzekł jak sentencji postanowienia.