Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Matan po rozpoznaniu w dniu 26 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. L. i W. L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę w kwestii wniosku skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r., nr [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą J. P. pozwolenia na budowę garażu dwustanowiskowego na działce nr [...] w B., obręb L.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższą decyzję Wojewody [...], E. L. i W. L. reprezentowani przez pełnomocnika w osobie adwokata wnieśli o wstrzymanie jej wykonania wskazując, że jej wykonanie spowoduje znaczący spadek wartości nieruchomości sąsiednich, co w rezultacie zaowocuje nieodwracalnymi skutkami majątkowymi, godzącymi w słuszny interes właścicieli.
W piśmie z dnia 8 września 2016 r. uczestnik postępowania J. P. wniósł o oddalenie przedmiotowego wniosku jako bezpodstawnego wskazując, że skarżący nie uprawdopodobnił, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Jak wynika z powyższej regulacji podstawową przesłanką wstrzymania wykonania jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest zatem wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. A zatem na stronie skarżącej spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej (vide: postanowienie NSA z dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 666/06 oraz z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 496/2004).
Zdaniem Sądu wniosek skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie. W rozpatrywanej sprawie skarżący nie wskazali bowiem okoliczności, których wystąpienie przemawiałoby za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji. Nie przybliżyli też żadnej przesłanki, o której mowa w przywołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 P.p.s.a., tzn. nie wykazali że wykonanie zaskarżonej decyzji spowodowałoby skutek w postaci groźby wyrządzenia im znacznej szkody lub, że powstałe skutki byłyby trudne do odwrócenia. Kwestia naruszenia przepisów prawa będzie natomiast przedmiotem rozpoznania dopiero na rozprawie.
Wskazać również należy, że to inwestor ponosi ryzyko prowadzenia robót przed rozpoznaniem skargi przez sąd i to na nim spoczywać będzie obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego w razie, gdyby okazało się, że w wyniku rozpoznania skargi decyzja zostanie uchylona (vide: postanowienia NSA: II OZ 131/08 z dnia 22 lutego 2008 r. oraz II OZ 145/08 z dnia 26 lutego 2008 r.). Wobec tego niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody zdaniem Sądu odnosi się głównie do inwestora, który może być obciążony dodatkowymi kosztami, związanymi z ewentualnym rozebraniem spornej inwestycji.
Rozpoznając złożony wniosek nie można również pominąć, że stosownie do art. 35a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.) w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję o pozwoleniu na budowę, wstrzymanie wykonania tej decyzji Sąd może uzależnić od złożenia przez skarżącego kaucji na zabezpieczenie roszczeń inwestora z powodu wstrzymania wykonania takiej decyzji. Przywołany przepis wskazuje, że wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę, stanowić może dużą dolegliwość dla inwestora, mogącą nierzadko spowodować większą szkodę niż szkoda, jaka może wyniknąć z kontynuowania robót budowlanych prowadzonych w oparciu o zaskarżoną decyzję. Zdaniem Sądu niewątpliwie istnieje ryzyko, że w przypadku prawomocnego uwzględnienia skargi i przyznania racji skarżącym mogłoby dojść do powstania znacznej szkody, jednakże nie po stronie skarżących, lecz inwestora. To inwestor ponosi bowiem ryzyko prowadzenia robót przed rozpoznaniem skargi przez Sąd i to na nim spoczywać będzie obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego w razie, gdyby okazało się, że w wyniku rozpoznania skargi decyzja zostanie uchylona (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2008 r., II OZ 131/08 - niepubl.).
Z tych przyczyn, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.