Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Bonifacy Bronkowski po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. C. na decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badanie psychologiczne w kwestii wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badanie psychologiczne, T. C. reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd może nastąpić wyłącznie na wniosek skarżącego, co oznacza, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy zostały spełnione przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Wnioskujący musi zatem dokładanie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, bowiem od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie sądu (por. postanowienie NSA z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 201/2005).
Rozpoznając wniosek skarżącego w zakresie przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie. W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego nie wskazał żadnych okoliczności, których wystąpienie przemawiałoby za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji, w szczególności nie wskazał, na czym polegałaby ewentualna znaczna szkoda lub nieodwracalne skutki, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Tymczasem uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie NSA z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 496/2004).
Również działając z urzędu Sąd nie dopatrzył się przesłanek przemawiających za uwzględnieniem wniosku. Zdaniem Sądu wykonanie badań nie rodzi niebezpieczeństwa wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody, ponieważ chodzi tu o sam fakt poddania się badaniom, a nie o potencjalną konsekwencję w postaci decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym. Skierowanie na badanie psychologiczne nie oznacza automatycznie pozbawienia prawa jazdy, ma jedynie na celu wyjaśnienie wątpliwości co do stanu psychicznego osób, które uporczywie naruszają przepisy prawa o ruchu drogowym. O pozbawieniu uprawnień do kierowania pojazdów, zgodnie z art. 140 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005r., Nr 108, poz. 908 ze. zm.), orzeka starosta w sytuacji między innymi stwierdzenia na podstawie orzeczenia psychologicznego istnienia przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem. Dotyczy to również sytuacji niepoddania się badaniu psychologicznemu, w trybie określonym w art. 124 ust. 1 i ust. 2 (art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. c tej ustawy). Sprawa dotycząca cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym, w razie ewentualnego stwierdzenia na podstawie orzeczenia psychologicznego przeciwwskazań do kierowania pojazdem, podlega natomiast załatwieniu w odrębnym trybie (vide: postanowienie NSA z dnia 26 października 2012 r., sygn. akt I OZ 804/12).
W związku z powyższym wniosek skarżącego podlegał oddaleniu przy uwzględnieniu treści art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a.