Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej S. D. w sprawie ze skargi S. D. na decyzję Wojewody Lubskiego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 30 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Go 1015/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę S.D. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej.
Po rozpoznaniu przez referendarza sądowego wniosku o przyznanie prawa pomocy, postanowieniem z dnia [...] maja 2016r. umorzono postępowanie w przedmiocie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowiono skarżącemu adwokata, na którego Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła adw. M.W.-P..
W dniu 29 czerwca 2016 r. do Sądu wpłynęła opinia sporządzona przez ww. pełnomocnika o niecelowości wnoszenia skargi kasacyjnej. Wobec powyższego złożona opinia prawna w myśl art. 177 § 1 w zw. z art. 177 § 4 zd. ostatnie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej jako "p.p.s.a." wraz z pouczeniem, że
30-dniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej biegnie od dnia doręczenia odpisu opinii, została przesłana skarżącemu, którą odebrał w dniu 8 lipca 2016 r.
W dniu 19 lipca 2016 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) S.D. wniósł od przedmiotowego wyroku sporządzoną osobiście skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu.
Na wstępie wymaga podkreślenia, iż skarga kasacyjna winna czynić zadość wymogom formalnym dla każdego pisma w postępowaniu sądowym, jak i szczególnym przewidzianym dla tegoż środka odwoławczego, a także zostać prawidłowo opłacona (art. 176, art. 230 § 1, § 2 p.p.s.a.).
Stosownie do treści art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wyjątki od tej zasady są wymienione w § 2 i § 3 cyt. przepisu, nie mają one jednak zastosowania w niniejszej sprawie. Ustawodawca wprowadzając w omawianym przepisie przymus adwokacko-radcowski, kierował się przede wszystkim potrzebą udzielenia stronie odpowiedniej pomocy prawnej ze strony podmiotów posiadających odpowiednią wiedzę prawniczą. W orzecznictwie i doktrynie utrwalony jest również pogląd, iż sporządzenie skargi kasacyjnej przez stronę samodzielnie tj. z naruszeniem przewidzianego w art. 175
§ 1 p.p.s.a. przymusu adwokacko-radcowskiego obarczone jest brakiem, który nie podlega uzupełnieniu w trybie określonym w art. 49 p.p.s.a. i powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 p.p.s.a. (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2004 r., sygn. akt FSK 3/04, M. Pr.
z 2004, nr 5, str. 202, B. Gruszczyński [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat,
M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Zakamycze 2005, str. 421).
Przenosząc powyższe uwagi na kanwę niniejszej sprawy należy wskazać, iż sporządzona samodzielnie przez S.D. skarga kasacyjna obarczona jest brakiem nieusuwalnym, gdyż została sporządzona przez osobę nie będącą adwokatem lub radcą prawnym, co w konsekwencji czyni przedmiotową skargę kasacyjną niedopuszczalną.
Wobec przedstawionych powyżej argumentów, na podstawie art. 178 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.