Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Żak po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.N. na czynność Burmistrza Miasta i Gminy O. z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych postanawia: odrzucić skargę.
Wnioskiem z dnia 22.02.2012r. (data wpływu do organu 23.02.2012r.) W.N. wystąpił do Burmistrza Miasta i Gminy O. o zwrot opłaty w kwocie 525 zł za zezwolenie na sprzedaż piwa, uiszczonej w dniu 2.02.2012r., w związku z wygaśnięciem z dniem 1.02.2012r. przedmiotowego zezwolenia.
Pismem z dnia [...] znak: [...] Burmistrz Miasta i Gminy O. poinformował wnioskodawcę, że w myśl ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wygaśnięcie zezwolenia z przyczyn określonych w art. 18 ust. 12 pkt 5 tej ustawy nie powoduje obowiązku zwrotu opłaty za okres po wygaśnięciu zezwolenia.
W dniu 13.03.2012r. W.N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na ww. czynność Burmistrza Miasta i Gminy O. z dnia [...] W piśmie z dnia 27.04.2012r. skarżący, w odpowiedzi na wezwanie Sądu do wskazania czy i kiedy wzywał Burmistrza Miasta i Gminy O. do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie zwrotu opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, wyjaśnił, że w dniu 22.02.2012r. wystąpił do organu o usunięcie naruszenia prawa polegające na odmowie zwrotu opłaty, a w odpowiedzi otrzymał pismo z dnia 2 marca 2012r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że czynność Burmistrza Miasta i Gminy O. polegająca na odmowie zwrotu opłaty za zezwolenie na sprzedaż piwa jest czynnością z zakresu administracji publicznej, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270, dalej p.p.s.a.). Skarga na taką czynność jest zatem dopuszczalna (por. wyrok NSA z dnia 15 lipca 2008r., sygn. II GSK 282/08).
Zgodnie z art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3). W takim wypadku skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeśli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2).
W rozpoznawanej sprawie skarżący dowiedział się w dniu 5.03.2012r. (k. 9 akt adm.) o będącej przedmiotem skargi czynności z dnia 2 marca 2012r. Następnie wniósł skargę do Sądu. Wbrew twierdzeniom skarżącego pisma z dnia 22.02.2012r. (które wpłynęło do organu w dniu 23.02.2012r.) nie można uznać za spełnienie wymogu wezwania do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a. Skarżący domaga się bowiem przed Sądem skontrolowania czynności Burmistrza Miasta i Gminy O. z dnia [...], która została podjęta po dokonaniu wezwania z dnia 22.02.2012r. Z akt sprawy nie wynika aby po otrzymaniu pisma z dnia 2 marca 2012r. a przed wniesieniem skargi do Sądu skarżący wzywał organ do usunięcia naruszenia prawa.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a w zw. z art. 52 § 3 p.p.s.a. odrzucił skargę jako niedopuszczalną, z powodu niespełnienia wymogu formalnego, o którym mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a.