Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Chobian po rozpoznaniu w dniu 31 października 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Starosty na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 22 sierpnia 2008r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania A. L. od decyzji wydanej z upoważnienia Starosty z dnia 12 czerwca 2008r. w sprawie odmowy rejestracji samochodu marki Peugeot 206, na podstawie art. 138 § 2 kpa uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł Starosta domagając się jej uchylenia. Zarzucił, że organ II instancji uchylając decyzję i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania nie uwzględnił, że postępowanie w tej sprawie zostało prawomocnie zakończone, a zatem nie ma możliwości dalszego jego prowadzenia według wcześniej ustalonego stanu faktycznego. Nadto Kolegium nie zwróciło uwagi, iż rejestracja samochodu, może być dokonana jedynie na wniosek jego obecnego właściciela, przez starostę właściwego według miejsca zamieszkania właściciela pojazdu. Tymczasem A. L. nie jest już właścicielem samochodu i nie mieszka na terenie powiatu kazimierskiego, więc uwzględnienie jego wniosku doprowadziłoby do tego, że nieuprawniony organ administracyjny dokonałby rejestracji samochodu stanowiącego własność innej osoby, bez jej wiedzy, bądź zgody - ostatecznie bez koniecznego wniosku o wszczęcie postępowania administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie podnosząc, że Starosta Kazimierski nie jest uprawniony do wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwaną dalej uppsa), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym oraz inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
W niniejszej sprawie Starosta wydając decyzję o odmowie rejestracji pojazdu działał jako organ administracji publicznej I instancji, wykonujący ustawowo przyznane mu kompetencje, a to wyłącza możliwość zaskarżenia przez niego do sądu rozstrzygnięcia organu odwoławczego, orzekającego w przedmiocie podjętej przez niego decyzji. Organ, który wydał decyzję w I instancji, nie jest uprawniony do wniesienia skargi do sądu administracyjnego /zob. postanowienie NSA w Warszawie z dnia 2 marca 2006r. II GSK 387/05/. Wydając bowiem akt w I instancji organ nie działa jako podmiot, którego własnego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy sprawa. Istnienie interesu prawnego jest zaś, stosownie do art. 50 § 1 uppsa, warunkiem niezbędnym do skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Z tego też względu nie można uznać, iż organ ten należy do kręgu podmiotów wymienionych w art. 50 uppsa. Brak jest także przepisu szczególnego, który przewidywałby możliwość wniesienia przez Starostę skargi w przedmiotowej sprawie. Podnieść należy, że organy administracji publicznej nie mają uprawnień do poddawania swej działalności kontroli zewnętrznej w stosunku do administracji, a postępowanie sądowoadministracyjne nie jest właściwe do rozstrzygania sporów na tle odmiennych poglądów prawnych między organami różnych szczebli w strukturze administracji publicznej /por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 5 grudnia 2005r. II SA/Bk 915/05/.
Ponadto dopuszczenie możliwości wniesienia skargi przez organ administracji publicznej, który wydał rozstrzygnięcie w sprawie, nadawałoby temu organowi dwojakie uprawnienia. Z jednej strony uprawnienia władcze w zakresie rozstrzygnięcia, z drugiej uprawnienia strony, która poprzez wniesienie skargi kwestionuje takie rozstrzygnięcie. Takiej konstrukcji prawnej nie przewidują natomiast przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /por. także postanowienie NSA z dnia 3 kwietnia 2002r., LEX nr 76118/.
Mając powyższe na uwadze skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 uppsa.