Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Kuza po rozpoznaniu w dniu 30 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnione zażalenia na bezczynność organu postanawia: odrzucić skargę.
Z. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] zarzucając, że zostało ono wydane z rażącym naruszeniem prawa, w szczególności art. 35, art. 36 i art. 124 kpa. W uzasadnieniu wskazał, że postanowienie to zostało wydane dopiero po 3 miesiącach od złożenia zażalenia, a ponadto wadliwe jest jego pouczenie, że na postanowienie to nie przysługuje żaden środek zaskarżenia.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Jak wynika z akta administracyjnych sprawy [...] (dotyczących skargi Z. S. na decyzję SKO w Kielcach z dnia [...] w przedmiocie zasiłku stałego) będące przedmiotem niniejszego postępowania postanowienie zostało wydane na podstawie art. 37 kpa. Postanowieniem tym Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało za nieuzasadnione zażalenie Z. S. na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w sprawie załatwienia wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. o przyznanie zasiłku stałego.
Zgodnie z utrwalonym poglądem prezentowanym zarówno w literaturze jak i orzecznictwie, stanowisko organu wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 kpa przyjmuje formę postanowienia, na które nie służy zażalenie (art. 141 § 1 kpa). Postępowanie prowadzone w związku z wniesieniem zażalenia na podstawie art. 37 kpa nie ma cech samodzielnego postępowania administracyjnego, a jeżeli po jego rozpatrzeniu jest wydawane postanowienie, to ma ono charakter wpadkowy (incydentalny) i ani nie kończy jurysdykcyjnego postępowania administracyjnego, ani nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Wniesienie zażalenia na podstawie art. 37 § 1 kpa ma na celu likwidację bezczynności organu administracyjnego w trybie administracyjnym. Ponadto wyczerpanie przez osobę zainteresowaną trybu zażaleniowego stanowi warunek formalny wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu pierwszej instancji - art. 52 p.p.s.a. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 27 kwietnia 2012 r., I OSK 872/12, z dnia 10 sierpnia 2011 r., I OSK 1356/11, dostępne w internecie na stronie https://nsa.gov.pl).
W świetle powyższego należy stwierdzić, że na postanowienie wydane w trybie art. 37 kpa nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Natomiast niezależnie od pozytywnego lub negatywnego - jak to miało miejsce w niniejszej sprawie - stanowiska zajętego przez organ wyższego stopnia, strona może wnieść skargę na bezczynność organu i w sądowym postępowaniu podważać stanowisko organu wyrażone w trybie art. 37 kpa.
Mając powyższe na uwadze Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną z innych przyczyn na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.