Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.W. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 12 maja 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odrzucić skargę.
Dnia 20 stycznia 2005 r. K.W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 12 maja 2004 r. odmawiającą jej wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.
Skarga jest niedopuszczalna i jako taka podlegać musi odrzuceniu. Stosownie bowiem do treści art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Nie ulega natomiast wątpliwości, że od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...], o której mowa wyżej, przysługiwało stronom prawo wniesienia odwołania do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W., o czym skarżąca został pouczona. Skarga obejmująca wyłącznie decyzję pierwszej instancji nie jest zatem dopuszczalna i podlega odrzuceniu, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z uwagi na niedopuszczalność skargi i związaną z tym konieczność jej odrzucenia, przedmiotem kontroli sądu nie objęty został zakres pełnomocnictwa (a konkretnie czy obejmowało ono także postępowanie przed sądem), które - jak wynika z akt postępowania administracyjnego - udzielone zostało przez skarżącą dla A.K. Sąd nie badał także, czy pełnomocnik T.W. należy do kręgu osób, o jakich mowa w art. 35 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Mając na względzie niedopuszczalność skargi, wyjaśnienie tych okoliczności nie miało bowiem znaczenia dla treści rozstrzygnięcia.