Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Brachel - Ziaja po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2007 r. znak [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego na złagodzenie skutków suszy postanawia: odrzucić skargę.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. uchyliło decyzję wydaną przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w I. działającego z upoważnienia Wójta Gminy I. i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
Skargę na tę decyzję wniósł Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w I.
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późniejszymi zmianami - oznaczona dalej jako p.p.s.a.) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Z treści § 2 cytowanego przepisu wynika, że uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Wniesienie skargi do sądu administracyjnego przez podmiot inny niż wskazane w art. 50 p.p.s.a. ocenić należy jako niedopuszczalne, co daje podstawę do odrzucenia skargi na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Organ orzekający w I instancji nie jest uprawniony do zaskarżenia rozstrzygnięcia organu odwoławczego. Stanowisko takie jest ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. postanowienie NSA z 2 marca 2006 r. sygn. II GSK 387/05, LEX nr 197511; postanowienie NSA z 1 lutego 2006 r. sygn. I OSK 386/05, LEX nr 194022; wyrok NSA z 7 grudnia 2005, sygn. I OSK 521/05 LEX nr 189858). Opiera się ono na założeniu, że art. 50 p.p.s.a. ukształtował postępowanie przed sądem administracyjnym jako spór dwóch podmiotów: skarżącego oraz organu administracji, którego działanie lub zaniechanie było przyczyną wniesienia skargi. Taka struktura postępowania determinuje krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi. Nie należy do nich organ administracji, który wydał w danej sprawie rozstrzygnięcie. Przyjęcie odmiennego stanowiska nadawałoby temu organowi dwojakie uprawnienia: władcze w zakresie rozstrzygania sprawy administracyjnej i uprawnienia strony, która kwestionuje poprzez skargę zapadłe w sprawie rozstrzygnięcie. Skarżący działał w niniejszej sprawie na mocy przyznanych mu ustawowo kompetencji, a nie jako podmiot, którego interesu prawnego dotyczy postępowanie.
Wobec powyższego skargę w niniejszej sprawie należało odrzucić jako niedopuszczalną na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.