Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o ustanowienie adwokata w sprawie skarg na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr: [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego na zakup posiłku Nr: [...] w przedmiocie zasiłku celowego specjalnego p o s t a n a w i a ustanowić dla skarżącej M. W. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K.
W dniu 4 marca 2008 roku do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek M. W. o ustanowienie adwokata w sprawie skarg na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr: [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego na zakup posiłku i Nr: [...] w przedmiocie zasiłku celowego specjalnego. Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę M. W. na decyzję z dnia [...] nr: [...] oraz uchylił decyzję z dnia [...] nr: [...] i poprzedzająca ją decyzję organu I instancji.
We wniosku o przyznanie prawa pomocy M. W. oświadczyła, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jej miesięczny dochód wynosi 678 zł i stanowi go renta inwalidzka. Skarżąca nie posiada żadnego majątku nieruchomego, jak również cennych ruchomości. Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżąca wyraziła swoje niezadowolenie na działanie instytucji stosujących prawo, powołując przy tym szereg przepisów, które jej zdaniem są jedynie pustymi deklaracjami, bez gwarancji dla obywateli. Podkreśliła, iż nie ma środków na utrzymanie synów.
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. Instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, zgodnie z art. 246 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym, którego przyznania domaga się skarżąca, obejmuje m. in. ustanowienie adwokata (art. 245 § 3 powołanej ustawy).
Podkreślić należy, iż udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Użyte w art. 246 ustawy sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W ocenie orzekającego w przedmiotowej sprawie skarżąca skutecznie wykazała, że nie jest w stanie bez uszczerbku w swoim koniecznym utrzymaniu ponieść kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Przemawia za tym przedstawiona przez skarżącą trudna sytuacja materialna, rodzinna, niewielkie dochody uzyskiwane z tytułu renty inwalidzkiej, a także brak możliwości poczynienia oszczędności z uzyskiwanych dochodów. Skarżąca nie posiada żadnego majątku w postaci nieruchomości, zasobów pieniężnych, czy też cennych ruchomości. W takiej sytuacji poniesienie przez stronę kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru mogłoby spowodować zachwianie jej sytuacji materialnej i bytowej w stopniu zagrażającym jej egzystencji.
Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności należało przychylić się do wniosku skarżącej o ustanowienie adwokata z urzędu i orzec jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 245 § 1 i 3, art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).