Dnia 18 lutego 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]roku znak: [...] w przedmiocie zezwolenia na ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości p o s t a n a w i a: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. A. P.
M. B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]roku znak: [...] w przedmiocie zezwolenia na ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości położonej w Ł. przy ul. A 20 (dz. Nr 287/1) poprzez wybudowanie kablowej linii energetycznej 110 kV na części tej działki.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadnienie tego wniosku ograniczyło się jedynie do wskazania, iż w wyniku wykonania zaskarżonej decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków na nieruchomości skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., cytowanej dalej jako "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Rozstrzygając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Z treści powołanego przepisu wynika, iż chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie pierwotnego stanu.
Przypomnienia wymaga, iż to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą Sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Niewskazanie we wniosku okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez Sąd. Aby wniosek mógł być rozpatrzony pozytywnie, strona musi wskazać konkretne zagrożenia płynące z wykonania decyzji. Sąd musi bowiem dysponować wiarygodnie wykazanymi faktami, które pozwolą mu na zastosowanie przedmiotowej instytucji, która - co należy jeszcze raz podkreślić - jest wyjątkiem od zasady wynikającej z art. 61 § 1 p.p.s.a.
Jeżeli zatem skarżący nie wywiązał się z obowiązku chociażby uprawdopodobnienia (strona nie podała żadnej okoliczności faktycznej na poparcie swych twierdzeń), iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to brak jest podstaw do zastosowania instytucji ochrony tymczasowej określonej w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Ponadto warto zauważyć, iż ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 roku, poz. 782 ze zm.) przewiduje odpowiednie mechanizmy na wypadek wystąpienia szkody po stronie skarżącego. Zgodnie z art. 124 ust. 4 tej ustawy na osobie lub jednostce organizacyjnej występującej o zezwolenie ciąży obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, niezwłocznie po założeniu lub przeprowadzeniu ciągów, przewodów i urządzeń. Z kolei art. 128 ust. 4 tej ustawy stanowi, że odszkodowanie przysługuje również za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120 i 124-126 ustawy. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu. Wobec powyższego istnieje podstawa prawna do rozstrzygania o ewentualnych roszczeniach odszkodowawczych skarżącego.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.
A. P.