Dnia 6 marca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 marca 2017 roku wniosku Stowarzyszenia Zwykłego A z siedzibą w R. o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 grudnia 2016 roku, sygn. akt II SA/Łd 779/16 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia Zwykłego A z siedzibą w R. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nakazu demontażu stacji bazowej telefonii komórkowej postanawia: oddalić wniosek. LS
Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2016r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę w sprawie ze skargi Stowarzyszenia A z siedzibą w R. na decyzję [... Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [..., nr [...], w przedmiocie nakazu demontażu stacji bazowej telefonii komórkowej.
Wnioskiem z dnia 9 lutego 2017r. strona skarżąca złożyła wniosek wykładnię uzasadnienia ww. wyroku poprzez wyjaśnienie wątpliwości, co do podstawy prawnej wyroku.
W ocenie strony skarżącej wyrok z dnia 15 grudnia 2016r. budzi wątpliwości, bowiem sąd nie podał w uzasadnieniu konkretnej jednostki prawnej ustawy Prawo budowlane i tym samym nie wiadomo, czy dokonywał kontroli decyzji wydanej na podstawie art. 51 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy. Strona skarżąca podniosła, że wspomniany przepis nie pozwala - w przypadku niewykonania obowiązku - na inne rozstrzygnięcie, niż to w nim określone tym bardziej, że decyzja wydana w trybie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane jest prawomocna. Niestety z wyroku nie wynika, którą jednostkę prawną kontrolował sąd i na podstawie jakiego przepisu ustawy Prawo budowlane sąd sformułował inne wnioski, niż te wynikające z ww. przepisów.
Na tej podstawie strona skarżąca wniosła o wyjaśnienie wątpliwości co do treści wyroku podając przepis prawa, który upoważnił sąd do podważenia literalnego brzmienia art. 51 ust. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, na podstawie którego zostały wydane obie decyzje.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) - w skrócie: "P.p.s.a." - sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści, a postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.
W orzecznictwie sądów administracyjnych, jak również doktrynie prawa sądowoadministracyjnego ugruntowane jest stanowisko, że konieczność dokonania wykładni konkretnego rozstrzygnięcia sądu zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, a więc taki, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Wykładnia orzeczenia powinna zmierzać do usunięcia wątpliwości dotyczących treści rozstrzygnięcia (jak i jego uzasadnienia), ale także skutków jakie orzeczenie to ma wywołać. Podkreślić należy, że wykładnia orzeczenia nie może prowadzić do nowego rozstrzygnięcia. Nie może także zmierzać do zmian merytorycznych polegających na reinterpretacji uzasadnienia, czy jego poszerzenia o inne elementy, istotne zdaniem wnioskodawcy. Wniosek o wykładnię nie może również zmierzać do wyjaśnienia zawartych w uzasadnieniu orzeczenia wyrażeń prawniczych i znaczenia słów, ani też do polemiki ze stanowiskiem sądu orzekającego w sprawie i wskazaniami co do dalszego postępowania (por. B.Dauter (w:) B.Dauter, B.Gruszczyński, A.Kabat, M.Niezgódka-Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. V LEX 2013, a także postanowienia NSA: z dnia 5 grudnia 2012r., sygn. akt I GSK 148/10; z dnia 21 maja 2010r., sygn. akt II FZ 191/10; z dnia 23 czerwca 2008r., sygn. akt I OZ 406/08 - orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).