Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Stowarzyszenia na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
W dniu 3 listopada 2016 r. (data nadania) J. T. - działając jako przedstawiciel Stowarzyszenia - wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...], którą organ ten - po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez ww. Stowarzyszenie, a także odwołań S. W. i R. P., od decyzji Starosty z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - umorzył postępowanie odwoławcze.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 23 listopada 2016 r. skarżące Stowarzyszenie zostało wezwane do usunięcia braków formalnych skargi poprzez złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej: regulaminu stowarzyszenia oraz odpisu z ewidencji organu nadzorującego stowarzyszenie - w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie przedstawiciel Stowarzyszenia w zakreślonym terminie złożył w Sądzie pismo Starosty z dnia 13 stycznia 2015 r. informujące o przyjęciu zgłoszenia o utworzeniu Stowarzyszenia - będącego stowarzyszeniem zwykłym nieposiadającym osobowości prawnej, a także regulamin Stowarzyszenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Stosownie do art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać elementy wymienione w tym przepisie (m.in. wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego).
Wymagania pisma w postępowaniu sądowym zostały z kolei określone w art. 46 p.p.s.a. Jednym z tych wymogów jest podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.). Z kolei w myśl art. 28 § 1 p.p.s.a. osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28 p.p.s.a., mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu (art. 29 p.p.s.a.). Brak któregoś ze wspomnianych elementów stanowi brak formalny skargi.
Zgodnie z art. 49 § 1 p.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. W przypadku skargi nieuzupełnienie w powyższym terminie braków formalnych skutkuje jej odrzuceniem, co wynika z treści art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę postanowieniem (art. 58 § 3 p.p.s.a.).
W niniejszym postępowaniu skargę wniosło Stowarzyszenie , będące stowarzyszeniem zwykłym. Do tego rodzaju stowarzyszeń odnosi się art. 40 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1393 ze zm.), który w ust. 1 stanowi, że stowarzyszenie zwykłe jest uproszczoną formą stowarzyszenia i nie posiada osobowości prawnej. Zgodnie jednak z ust. 1a powołanego artykułu (który to ustęp został dodany do powołanego przepisu z dniem 20 maja 2016 r. na mocy ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o stowarzyszeniach oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2016 r. poz. 1923) stowarzyszenie zwykłe może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane. Sposób utworzenia stowarzyszenia zwykłego został określony w art. 40 ust. 2 Prawa o stowarzyszeniach, który stanowi, że osoby w liczbie co najmniej trzech, zamierzające założyć stowarzyszenie zwykłe, uchwalają regulamin działalności, określający w szczególności nazwę stowarzyszenia zwykłego, cel lub cele, teren i środki działania, siedzibę, przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie zwykłe albo zarząd, zasady dokonywania zmian regulaminu działalności, sposób nabycia i utraty członkostwa, a także sposób rozwiązania stowarzyszenia zwykłego.