Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania urządzeń odprowadzających wody opadowe p o s t a n a w i a przyznać T. S. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie w od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata o wyznaczenie, którego zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w L.
Strona skarżąca na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy symbol PPF wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Wniosek uzasadniła tym, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, zamieszkuje w domu o powierzchni [...] m2, utrzymuje się z emerytury w kwocie [...] złotych brutto - [...] złotych netto a jej stałe miesięczne koszty utrzymania koniecznego wynoszą łącznie [...] złotych. Na koszty te składają się wydatki na leczenie, energię elektryczną, gaz, telefon, wywóz nieczystości i wodę oraz wydatki na zakup żywności i środków higieny.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przy czym prawo pomocy w zakresie całkowym przyznawane powinno być jedynie osobom rzeczywiście ubogim, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia jak na przykład osoby bezrobotne, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku (por. postanowienie NSA z dnia 10 grudnia 2010 r., sygn. akt II OZ 1268/10 - Lex nr 743755; postanowienie NSA z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt I OZ 162/11 - Lex nr 786724). Ewentualnie osobom, których dochód jest na tyle niski, że nie jest w stanie pokryć wydatków związanych z kosztami utrzymania koniecznego bądź pokrywa jedynie te wydatki (por. postanowienie WSA w Lublinie z dnia 14 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Lu 152/10 - Lex nr 784353). Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, w ocenie referendarza sadowego, stwierdzić należy, że strona skarżąca zalicza się do grupy osób, których dochody wystarczają jedynie na pokrycie najbardziej niezbędnych wydatków związanych z kosztami utrzymania koniecznego. Na ocenę tą wpływa porównanie wysokości miesięcznych dochodów netto z wysokością stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego oraz przedmiot wydatków zaliczanych przez stronę skarżącą do kosztów utrzymania koniecznego. Strona skarżąca nie przeznacza środków finansowych na dobra, które nie służą zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych. Okoliczność ta jak i to, że dochody strony skarżącej wystarczają jedynie na pokrycie kosztów utrzymania koniecznego decyduje o tym, że poniesienie przez nią któregokolwiek z kosztów niniejszego postępowania zawsze wiązać się będzie z koniecznością zrezygnowania z wydatków na pokrycie kosztów utrzymania koniecznego. Nie może więc ona poczynić oszczędności we własnych wydatkach do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania tak aby móc choć w części partycypować w ponoszeniu kosztów postępowania. (por. postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. akt OZ 862/04). Z tego powodu nie można przyjąć, aby strona skarżąca realnie mogła ponosić jakiekolwiek koszty postępowania.
Wobec powyższego, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie.