Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 10 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. M. na decyzję Wojewody z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie scalenia gruntów - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji Starosty z dnia [...]. nr [...] p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji Starosty z dnia [...] nr [...]
W dniu 12 czerwca 2008 r. K. M. złożył skargę na decyzję Wojewody z dnia [...]., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Starosty z dnia [...] nr [...], w sprawie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów wsi P. G., gmina P. G., w części dotyczącej gospodarstwa oznaczonego w rejestrze gruntów przed scaleniem i po scaleniu nr [...]. Skarżący wniósł jednocześnie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji Starosty z dnia [...]. nr [...], podnosząc, iż nieuzasadnione było nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji organu pierwszej instancji, gdyż decyzja ta wkracza bezpośrednio w przysługujące skarżącemu prawo własności, które podlega konstytucyjnej ochronie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego lub czynności, jednakże sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu organu administracyjnego zapewnia stronie tymczasową ochronę jej praw, a zatem to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że wykonanie przez organ decyzji lub innego aktu, czy czynności może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Uzasadnienie wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności świadczących, że w odniesieniu do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne.
Skarżący nie wykazał, zdaniem Sądu, że zachodzą przesłanki określone w powołanym przepisie. Samo twierdzenie, iż organ pierwszej instancji naruszył prawo nadając decyzji z dnia [...]. rygor natychmiastowej wykonalności, nie świadczy o tym, że wykonanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji sprowadziłoby niebezpieczeństwo powstania szkody, tym bardziej szkody znacznych rozmiarów, lub wywołałoby trudne do odwrócenia skutki. Podnoszona w skardze okoliczność, iż w efekcie wydania decyzji przez organy obu instancji struktura gospodarstwa rolnego skarżącego ulegnie niekorzystnym przekształceniom, również nie stanowi o niebezpieczeństwie wywołania skutków, o jakich mowa w art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sąd nie dopatrzył się także z urzędu okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji Starosty [...] z dnia [...]. nr [...].
Z powyższych względów należało orzec, jak w postanowieniu.