Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie powołania zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe
Uchwałą N "[...]" Rady Gminy z dnia "[...]" w sprawie powołania Zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2004 r., nr 161, poz. 1688) Rada Gminy powołała na w/w stanowisko D. M. A.
Działając na podstawie art. 93 ust.1 w związku z art. 94 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r., Nr 142, póz. 1591, z późn. zm.) Wojewoda złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wnosząc stwierdzenie niezgodności z prawem w/w uchwały.
W uzasadnieniu wskazano, iż mając na uwadze wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2007 r. sygn. akt II OSK 1445/07, skarżący dokonał ponownej kontroli legalności uchwały i ustalił, iż narusza ona obowiązujące przepisy, gdyż powołany kandydat nie został wyłoniony w drodze konkursu . Podano również, iż z informacji przekazanych przez Wójta Gminy w piśmie z dnia 12 lutego 2008 r. wynika, że D. A. był zatrudniony, przed powołaniem na stanowisko zastępcy kierownika USC w Urzędzie Gminy na innym stanowisku urzędniczym. Na stanowisko zastępcy kierownika USC został natomiast zaproponowany w ramach przesunięcia wewnątrz Urzędu.
Wskazano również, iż stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego, rada gminy może powołać innego kierownika urzędu stanu cywilnego i jego zastępcę (zastępców). Akt powołania, o którym mowa w tym przepisie, jest aktem powierzającym jedynie czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego. Zdaniem skarżącego stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2000 r. sygn. akt: I PKN 480/1999. Sąd Najwyższy stwierdził, iż art. 6 ust. 3 tej ustawy musi być interpretowany w kontekście brzmienia art. 6 ust. 1 i 2. Pozwala on radzie gminy na powołanie innego kierownika USC niż wójt. Powołanie to należy rozumieć jako możliwość powierzenia wykonywania czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego innej osobie niż wójt. Kwestię natomiast nawiązania stosunku pracy z zastępcą kierownika USC, w związku z tym, iż urzędy stanu cywilnego stanowią część tego urzędu regulują przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych. Powołana ustawa w art. 2 określiła sposoby zatrudniania pracowników samorządowych, w poszczególnych jednostkach samorządu terytorialnego. Zdaniem skarżącego analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, iż osoba na stanowisku kierownika USC - niebędąca wójtem, oraz jego zastępca może być zatrudniona na podstawie mianowania, o ile stanowiska te znajdują się w wykazie stanowisk pracy określonych w statucie gminy lub na podstawie umowy o pracę. Pozostałe sposoby zatrudnienia, o których mowa w tym przepisie, tj. na podstawie wyboru oraz powołania określają zamknięty katalog stanowisk na których nawiązywany jest stosunek w tej formie. Wskazano także, iż stosownie do art. 3a ust. 1 cytowanej wyżej ustawy z dnia 22 marca 1990 r., nabór kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze, zatrudnianych na podstawie art. 2 pkt 2 i 4, zwane dalej "stanowiskami urzędniczymi", jest otwarty i konkurencyjny. Obligatoryjny nabór w tym trybie dotyczy zatem kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze, którzy są zatrudniani na podstawie mianowania oraz umowy o pracę.