Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2008. na posiedzeniu niejawnym sprawy z pisma - pozwu A.D. na działalność Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie zadośćuczynienia krzywd moralnych i strat materialnych postanawia odrzucić skargę WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Pismem z dnia 12 listopada 2008r. zatytułowanym "pozew" A.D. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wskazując jako stronę pozwaną Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej z żądaniem zadośćuczynienia w wysokości 200 tysięcy złotych. Wskazał, iż swoje żądanie wnosi na zasadzie zadośćuczynienia krzywd moralnych - zdrowotnych i strat materialnych wynikających z niekompetencji, złej woli, uporczywego celowego naruszania godności i praw podstawowych gwarantowanych Konstytucją RP, jak też Europejską Kartą Praw Człowieka przez Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej. Strona określająca swoją pozycję prawną jako "powód" wniosła o umorzenie kosztów sądowych, jak również powołanie wskazanych przez nią świadków. W uzasadnieniu strona wskazała na niegodne praktyki Piskiego MGOPS, które w jej ocenie, nie mają nic wspólnego z obowiązkiem udzielania pomocy osobom potrzebującym. Do pozwu strona załączyła dowody w postaci zaświadczenia lekarskiego, kserokopie recept, jak również kilkanaście decyzji odmownych w sprawie przyznania pomocy społecznej w latach 2006-2008.
Zarządzeniem Zastępcy Przewodniczącego Wydziału II Sądu z dnia 14 listopada 2008r. skargę powyższą przekazano do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej celem ustosunkowania się do jej treści, o czym poinformowano A.D.
Pismem nadanym w dniu 19 listopada 2008r. (UP 1) zatytułowanym "sprostowanie" A.D. poinformował WSA w Olsztynie, iż jego pismo nie jest skargą lecz pozwem o zadośćuczynienie, który niewłaściwie został przesłany MGOPS w celu umożliwienia "przygotowania się do ukrycia faktów i interpretacji wykładni prawa". Wyjaśnił, iż jeśli pomylił się wnosząc pozew o zadośćuczynienie do sądu administracyjnego jako właściwego w tej sprawie to sąd ten powinien przesłać jego pozew do sądu właściwego, gdzie będą powołani zawnioskowani przez niego świadkowie i prawo do "jawnego nie kapturowego procesu z monitoringiem".
Wobec jednoznacznej treści pisma A.D. zarządzeniem z dnia 20 listopada 2008r. zobowiązano Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej do zwrotu dokumentów przekazanych przez Sąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Jednakże kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty administracyjne, enumeratywnie wymienione w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwana dalej: ustawą ppsa.
Kontrola ta dotyczy skarg na decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, oraz inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi nie jest żaden konkretny akt administracyjny wydany przez Miejsko - Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej lecz sprawa o charakterze stricte cywilnym dotycząca, jak to określa powód "zadośćuczynienia za krzywdy moralne - zdrowotne i straty materialne". Skoro przedmiotem pozwu jest sprawa o charakterze cywilnoprawnym może być rozpoznana wyłącznie na drodze postępowania cywilnego, a nie administracyjnego.
Sprawa ta nie mieści się zatem w zakresie kognicji sądu administracyjnego i nie może być rozpatrywana przez ten Sąd.
Mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności pismo - "pozew" A.D. jako niedopuszczalny należało odrzucić stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego .
Na marginesie należy jedynie wskazać, iż właściwym w sprawie zgłoszonego zadośćuczynienia jest sąd powszechny, do którego należy wystąpić z takim pozwem. Sąd administracyjny wbrew żądaniu strony nie posiada żadnych uprawnień do przekazywania wniesionego pozwu do sądu właściwego - sądu powszechnego.