Starszy referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu Anna Misiak-Janik po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. z dnia 12 czerwca 2017 r. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. M. reprezentowanego przez kuratora J. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 1 lipca 2016 r., Nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia wezwania do usunięcia naruszenia prawa w sprawie rozpatrzenia skargi na czynności burmistrza postanawia odmówić zmiany prawomocnego postanowienia starszego referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu z dnia 10 maja 2017 r., sygn. akt II SA/Op 129/17 o oddaleniu wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy.
Skarżący M. M., reprezentowany przez będącą jego kuratorem, matkę J. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 1 lipca 2016 r., Nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia wezwania do usunięcia naruszenia prawa w sprawie rozpatrzenia skargi na czynności burmistrza. Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 marca 2017 r. skarga ta została odrzucona.
J. M. - kurator skarżącego, działając w imieniu własnym, wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu. W formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy umieściła dane dotyczące swojej sytuacji finansowo - majątkowej. Jednocześnie w uzasadnieniu wniosku wskazała, że składa go w imieniu swoim oraz swojego podopiecznego, czyli M. M. W tym miejscu należy wskazać, że wniosek odnośnie M. M. jest przedmiotem odrębnego postanowienia z dnia 16 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Op 129/17, którym przyznano mu prawo pomocy w sprawie w całości.
Postanowieniem z dnia 10 maja 2017 r. referendarz sądowy oddalił wniosek J. M. o przyznanie prawa pomocy w niniejszej sprawie. Uzasadniając swoje rozstrzygniecie orzekający wskazał, że J. M. nie jest stroną, ani uczestnikiem postępowania w przedmiotowej sprawie, wobec tego żądanie przyznania jej prawa pomocy nie mogło zostać uwzględnione. Skarżąca złożyła w dniu 22 maja 2017 r. sprzeciw od powyższego postanowienia, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu po jego rozpoznaniu postanowieniem z dnia 13 czerwca 2017 r. orzekł o utrzymaniu w mocy postanowienia referendarza sądowego z dnia 10 maja 2017 r.
W dniu 12 czerwca 2017 r. J. M. złożyła ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie. Wniosek ten jest obecnie rozpatrywany, jako wniosek o zmianę wcześniejszego postanowienia z dnia 10 maja 2017 r. oddającego pierwszy wniosek J. M. o przyznanie jej prawa pomocy. Zgłoszenie przez wnioskodawcę wniosku o zmianę wcześniejszego postanowienia albo złożenie ponownego tożsamego przedmiotowo z wnioskiem już wcześniej przez sąd rozpatrzonym, jest bowiem podstawą do zastosowania art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., według, którego postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane lub zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone a nawet prawomocne (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt I FZ 431/08, dostępne na stronie dostępne na stronie internetowej - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Działając na podstawie art. 258 § 1 i 2 pkt 7 P.p.s.a., referendarz sądowy stwierdza, że w ponownym wniosku o przyznania prawa pomocy złożonym przez kuratora skarżącego w swoim imieniu, nie przedstawił on żadnych nowych okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do zmiany prawomocnego postanowienia z dnia 10 maja 2017 r. o oddaleniu jego pierwotnego wniosku o przyznanie prawa pomocy.
J. M. nadal bowiem występuje w przedmiotowym postępowaniu, jako kurator skarżącego. Działa ona zatem w dalszym ciągu wyłącznie w imieniu i na rzecz skarżącego, natomiast sama nie jest stroną niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego i nie wykazała w nowym wniosku, aby obecnie nastąpiła zmiana jej pozycji procesowej w tej sprawie.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy w przedmiotowej sprawie mógł więc dotyczyć wyłącznie osoby skarżącego M. M., i prawo to zostało mu przyznane w całości, wskazanym już wyżej, postanowieniem z dnia 16 czerwca 2017 r. Z tego względu J. M. nie może korzystać z instytucji prawa pomocy w sprawie, w której skarżącym jest M. M.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 243 § 1 w związku z art. 165 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a.