Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie { Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Protokolant st. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2009r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Kietrzu z dnia 26 lutego 2009r., Nr XXXI/175/2009 w przedmiocie zamiaru likwidacji zespołu szkolno - przedszkolnego postanawia 1) umorzyć postępowanie, 2) zasądzić od Gminy Kietrz na rzecz Wojewody Opolskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złote tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Przedmiotem skargi, wniesionej przez Wojewodę Opolskiego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu za pośrednictwem Gminy Kietrz, jest uchwała Rady Miejskiej w Kietrzu Nr XXXI/175/2009 z dnia 26 lutego 2009 r., w sprawie zamiaru likwidacji Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Ściborzycach Wielkich. Skarżący organ wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały z powodu istotnego naruszenia prawa, wskazując na brak przeprowadzenia w stosunku do niej procedury opiniowania przez związki zawodowe, co stanowi naruszenie art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 79, poz. 854 ze zm.). Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego stosownie do obowiązujących przepisów.
W odpowiedzi na skargę z dnia 21 maja 2009 r. Gmina Kietrz wniosła o wstrzymanie rozpoznania skargi do czasu podjęcia przez Radę Miejską uchwały uchylającej zaskarżoną uchwałę oraz o umorzenie postępowania po uchyleniu uchwały. W uzasadnieniu wskazano, że Rada Miejska odstępuje od zamiaru likwidacji Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Ściborzycach Wielkich z końcem bieżącego roku szkolnego i przez Burmistrza Kietrza został przedłożony projekt uchwały uchylającej uchwałę "intencyjną", będącą przedmiotem zaskarżenia.
W piśmie procesowym z dnia 25 czerwca 2009 r. Gmina Kietrz wniosła o umorzenie postępowania, podając, że zaskarżona uchwała została uchylona, stąd postępowanie sądowe w sprawie stwierdzenia jej nieważności stało się bezprzedmiotowe. Do pisma dołączono uchwałę Rady Miejskiej w Kietrzu Nr XXXVII/199/2009 z dnia 25 czerwca 2009 r. w sprawie uchylenia uchwały Nr XXXI/175/2009 z dnia 26 lutego 2009 r., wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. W § 1 powyższej uchwały postanowiono, że uchyla się uchwałę Nr XXXI/175/2009 z dnia 26 lutego 2009 r., natomiast w § 4 zawarto zapis, iż uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
W piśmie procesowym z dnia 1 lipca 2009 r. Wojewoda Opolski, reprezentowany przez pełnomocnika - radcę prawnego K. N., powołując się na przepisy art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 54 § 3 oraz art. 201 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu sądami administracyjnymi, wniósł o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, oraz o obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie należało umorzyć.
Stosownie do treści art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości, uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Zgodnie natomiast z art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż wskazane w art. 161 § 1 pkt 1 i 2 (cofnięcie skargi; śmierć strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik postępowania). Z bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego "z innych przyczyn", w rozumieniu powołanego przepisu, mamy do czynienia wówczas, gdy w toku postępowania - a przed wydaniem wyroku - przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja zaistnieje w szczególności wówczas, gdy zaskarżony akt zostanie pozbawiony bytu prawnego m.in. w rezultacie skorzystania przez organ, który wydał zaskarżony akt, z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 P.p.s.a. i uchylenia tego aktu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 października 2005 r., sygn. akt II OSK 85/05, System Informacji Prawnej LEX nr 188791; Tadeusz Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005 r., s. 495).