Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 czerwca 2012 r. w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 26 stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych na skutek wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy postanawia ustanowić dla skarżącej adwokata.
A. W., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 26 stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. W skardze zawarła wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu. W związku z tym w dniu 18 maja 2012 r., został jej doręczony na adres jej ojca W. W., którego ustanowiła swoim pełnomocnikiem, urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy do wypełnienia i odesłania w terminie 7 dni, stosownie do art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej P.p.s.a., pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
A. W. odesłała wypełniony formularz w dniu 28 maja 2012 r. (data stempla pocztowego), wniosła w nim o ustanowienie radcy prawnego lub adwokata. Wniosek uzasadniła złą sytuacją materialną. Podała, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z dwójką swoich małoletnich dzieci i nie posiada żadnego dochodu, ani majątku. W rubryce dotyczącej innych danych, które składający oświadczenie uważa za istotne wskazała, że obecnie przebywa na urlopie wychowawczym.
W aktach administracyjnych sprawy załączonych do akt sądowych znajduje się wniosek skarżącej z dnia 20 stycznia 2011 r., w którym opisuje ona swoją sytuację materialną w tym okresie. Wynika z niego, że skarżąca pobierała wówczas stypendium socjalne w kwocie 420 zł, 700 zł świadczenia z pomocy społecznej i około 300 zł wraz z pomocą rzeczową od ojca. Nie pobierała zasądzonych alimentów na córkę, z powodu konfliktu z ojcem dziecka. Nie mogła pracować, bo nie miała osoby, która zajęłaby się w tym czasie dziećmi.
Skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w części poprzez ustanowienie radcy prawnego lub adwokata z urzędu.
Przyznanie prawa pomocy w części zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., następuje wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Podkreślić należy, iż użycie w przywołanych powyżej przepisach określenia "gdy osoba ta wykaże" oznacza, że ciężar dowodu spoczywa na stronie, która ubiega się o przyznanie prawa pomocy i to ona ma przekonać sąd, iż znajduje się w sytuacji, która uniemożliwia poniesienie jej jakichkolwiek kosztów postępowania lub poniesienie pełnych kosztów postępowania, czyli że spełnia przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym lub całkowitym. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, i pogląd ten należy podzielić, że strona powinna należycie uzasadnić i uprawdopodobnić okoliczności, które podaje we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Jeżeli fakty, które podaje we wniosku, nie znajdują pokrycia w aktach sprawy lub pozostają w sprzeczności z zawartymi tam informacjami o stanie majątkowym strony, istnieją podstawy do odmowy przyznania prawa pomocy ( por: post. NSA z dnia 9 września 2004 r., FZ 360/04, niepubl. ).
Skarżąca oświadczyła, że nie uzyskuje żadnych dochodów i nie ma żadnego majątku. Jako osoby, z którymi wspólnie prowadzi gospodarstwo domowe wskazała swoje małoletniego dzieci.
Mając na uwadze, że skarżąca, nie ma żadnych środków na opłacenie pełnomocnika, referendarz sądowy stwierdził, iż jej sytuacja materialna uprawnia ją do przyznania prawa pomocy w zakresie przez nią żądanym i postanowił ustanowić dla niej adwokata z urzędu.
W tym miejscu przychodzi wyjaśnić, że referendarz uznał za bezcelowe pytanie skarżącej, czy jej obecna sytuacja różni się faktycznie od sytuacji wskazanej w jej wniosku z dnia 20 stycznia 2011 r., gdzie jednak wykazywała pewne dochody z pomocy społecznej i wsparcia ojca. Powodem takiej decyzji był fakt, że podane w tym wniosku dochody są niskie, i nawet ich posiadanie nie zmieniłoby sytuacji skarżącej w stopniu pozwalającym jej na opłacenie pełnomocnika z wyboru.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 § 1, pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.