Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. A. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie dokumentów stwierdzających tożsamość na skutek wniosku skarżącego z dnia 18 sierpnia 2008 r. o przyznanie prawa pomocy postanawia zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.
D. A. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...], Nr [...], utrzymującą w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji o odmowie umieszczenia w dowodzie osobistym, określonej treści wpisu.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 5 sierpnia 2008 r., wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. W terminie zakreślonym przez Sąd do dokonania żądanej czynności, D. A. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając swój wniosek z dnia 18 sierpnia 2008 r. skarżący podniósł, iż znajduje się w trudnej sytuacji bytowej, spowodowanej jego złym stanem zdrowia i trudną sytuacją finansową. Skarżący oświadczył, że jest osobą całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji, utrzymuje się ze świadczenia rentowego oraz z doraźnych, celowych zasiłków z pomocy społecznej. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, a będąc osobą niepełnosprawną i przewlekle chorą ponosi zwiększone koszty utrzymania, przekraczające możliwości finansowe pochodzące z renty i zasiłku. W oświadczeniu o stanie majątku i dochodach skarżący podał, że jest współwłaścicielem domu jednorodzinnego o pow. ok. 100 m-, który jest "stary" i "nieremontowany". Skarżący uzyskuje dochód miesięczny z tytułu renty ZUS wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym w łącznej kwocie 896,59 zł. D. A. nie wykazał innego majątku, ani innych źródeł dochodu.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zważono, co następuje:
W przywołanej wyżej ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", przewidziano instytucję prawa pomocy. Jest to szczególna instytucja postępowania przed sądami administracyjnymi, która ma na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego, a tym samym realizację uprawnień wynikających z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Prawa Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.).
Instytucja prawa pomocy ma więc na celu ułatwienie najuboższym dochodzenia swych słusznych praw w sprawach dotyczących ich żywotnych interesów, a podstawą jej przyznania jest spełnienie przez wnioskującego określonych przez ustawodawcę przesłanek. Przesłanki te zostały ustalone w art. 246 § 1 P.p.s.a., zgodnie z którym przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje wówczas, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, następuje wówczas, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.