Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 23 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. B. na rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w Brzegu w przedmiocie czynności w postępowaniu karnym postanawia: odrzucić skargę.
Skarżący R. B. pismem z dnia 16 maja 2011 r., wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na dwa postanowienia Sądu Rejonowego w Brzegu z dnia [...], sygn. akt [...] oraz z dnia [...], sygn. akt [...], wydane w ramach rozpoznania zażaleń skarżącego na postanowienia Prokuratury Rejonowej w B. z dnia [...]., sygn. akt [...] i z dnia [...], sygn. akt [...]. Określając kwestionowane orzeczenia jako "decyzje administracyjne", a także powołując się na przepisy Kodeksu postępowania karnego skarżący wskazał, że są one sprzeczne z fundamentalnymi zasadami prawnymi oraz wniósł o interwencję Sądu w wyjaśnieniu sprawy i przywrócenie praworządności.
Z uwagi na wniesienie skargi bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu, z dnia 24 maja 2011 r., skarga przesłana została do Sądu Rejonowego Brzegu, celem nadania jej biegu na podstawie art. 54 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W dniu 27 czerwca 2011 r. skarga wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wraz z odpowiedzią na skargę, w której wniesiono o odrzucenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy podnieść, że Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Stosownie do pkt 1 art. 58 § 1 P.p.s.a. przesłankę taką stanowi niewłaściwość sądu. W pierwszym rzędzie Sąd zobowiązany był zatem zbadać, czy ze względu na przedmiot zaskarżenia skarga może zostać rozpoznana merytorycznie, czy też kwestionowane w niej akty lub czynności takiej kontroli sądowej nie podlegają.
Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a., sąd orzeka w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.