Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak-Janik po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi J. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy z dnia 4 grudnia 2017 r. postanawia: umorzyć postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy.
J. M. wniosła skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, z dnia 30 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Wyrokiem z dnia 14 września 2017 r. Sąd oddalił powyższą skargę.
J. M., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, w dniu 28 września 2017 r. wniosek o przyznanie jej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata z urzędu, który wniesie w jej imieniu skargę kasacyjną. Postanowieniem z dnia 17 października 2017 r. zostało skarżącej przyznane prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego z urzędu oraz poprzez umorzenie postępowania z wniosku skarżącej o zwolnienie jej od kosztów sądowych, z uwagi na to, że zwolnienie to przysługuje jej w sprawie już z mocy samej ustawy.
Jak wynika ze zwrotnego pocztowego potwierdzenia odbioru (k. 67 akt sąd.) postanowienie z dnia 17 października 2017 r. zostało doręczone skarżącej w dniu w dniu 23 października 2017 r., do rąk dorosłego domownika i męża skarżącej -T. R.
Okręgowa Izba Radców Prawnych w Opolu wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu dla J. M., radcę prawnego M. P., o czym poinformowała tut. Sąd w dniu 31 października 2017 r.
W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tut. Sądu wniosek skarżącej złożony osobiście, o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 8 listopada 2017 r. referendarz sądowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania z ponownego wniosku skarżącej z dnia 25 października 2017 r. o przyznanie prawa pomocy.
Pełnomocnik skarżącej z urzędu w dniu 20 listopada 2017 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, został ona uznana przez Sąd za sporządzona w terminie i z zachowaniem zasad należytej staranności i doręczona stronie skarżącej w dniu 1 grudnia 2017 r.
Skarżąca w dniu 4 grudnia 2017 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej) złożyła kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Działając na podstawie art. 258 § 1 i 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.), zwanej dalej "P.p.s.a." referendarz sądowy zważył, co następuje:
Postępowanie o przyznanie prawa pomocy wszczęte na skutek kolejnego wniosku skarżącej z dnia 4 grudnia 2017 r., podlega umorzeniu, jako bezprzedmiotowe.
Odnosząc się do wniosku skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu zauważyć należy, że ww. postanowieniem z dnia 17 października 2017 r., skarżąca została zwolniona od kosztów sądowych oraz został ustanowiony J. M. radca prawny. Na skutek tego orzeczenia, OIRP w Opolu poinformowała o wyznaczeniu do reprezentowania skarżącej w toczącym się postępowaniu sądowoadministracyjnym, radcy prawnego z urzędu w osobie M. P., który w dniu 20 listopada 2017 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie. Opinia ta został doręczone skarżącej w dniu 1 grudnia 2017 r. Brak jest zatem podstaw do wyznaczenia skarżącej kolejnego pełnomocnika z urzędu. W cyt. ustawie P.p.s.a., brak jest bowiem przepisu, który uprawniałby stronę do żądania wyznaczenia kolejnego pełnomocnika w sprawie, w sytuacji gdy zostało jej już przyznane prawo pomocy w tym zakresie. Prawo to zostało zatem przez skarżącego już skonsumowane (por. postanowienie z dnia 22 kwietnia 2005 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego; sygn. akt II OZ 262/05; umieszczone na stronach internetowych Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Wobec tego, że skarżącej przyznano już prawo pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, a w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych korzysta ona z tego zwolnienia w całości na mocy ustawy (art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a.), rozpoznanie jej ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym uznać należało za zbędne i umorzyć postępowanie, na podstawie przepisu art. 249a P.p.s.a., określającego, że jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Mając na względzie powyższe, referendarz sądowy działając na podstawie art. 249 a w związku z art. 258 § 1 i 2 pkt 7 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.