Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak-Janik po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi J. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego wniosku pełnomocnika z urzędu radcy prawnego M. P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawemu M. P. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej w kwocie 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy).
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 17 października 2017 r., przyznano stronie radcę prawnego z urzędu. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Opolu wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu - radcę prawnego M. P.
Pełnomocnik z urzędu w dniu 20 listopada 2017 r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tut. Sądu z dnia 14 września 2017 r. o oddaleniu skargi J. M. oraz wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej według norm przepisanych, z oświadczeniem, że koszty te nie zostały zapłacone ani w całości, ani w części.
W dniu 1 grudnia 2017 r. skarżącej J. M. doręczono, na podstawie art. 177 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, która została uznana przez Sąd za sporządzoną z zachowaniem zasad należytej staranności.
Wyznaczony z urzędu radca prawny ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz do zwrotu niezbędnych wydatków na podstawie art. 250 P.p.s.a.
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują zgodnie z § 2 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715) - zwanego dalej "rozporządzeniem", opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Według do § 4 ust. 1 rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Stosownie natomiast do ust. 2 tego przepisu, ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150 % opłat określonych określona w rozdziałach 2-4, następuje z uwzględnieniem:
1) nakładu pracy radcy prawnego, w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu;
2) wartości przedmiotu sprawy;
3) wkładu radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie;
4) stopnia zawiłości sprawy, w szczególności trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
Mając na uwadze treść przywołanych wyżej unormowań, referendarz sądowy ocenił działanie pełnomocnika strony z uwzględnieniem kryteriów wskazanych w cytowanym § 4 ust. 2 rozporządzenia i przyznał mu zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w kwocie 221,40 zł, na którą składa się:
- opłata 180 zł za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, przyznana na podstawie § 4 ust. 1 w związku z § 21 ust. 1 pkt 2 lit b rozporządzenia, jako 75 % opłaty określonej w pkt 1, czyli kwoty 240 zł (§ 21 ust. 1 pkt 1 lit c), należnej w tej wysokości, jeżeli sprawy w drugiej instancji nie prowadził ten sam radca prawny, co miało miejsce w niniejszej sprawie,
- podatek od towarów i usług wynoszący 41,40 zł, doliczony na podstawie § 4 ust. 3 rozporządzenia według aktualnej stawki 23 %.
Referendarz sądowy przyznał pełnomocnikowi, koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej z urzędu w wysokości zgodnej j z jego wnioskiem, czyli według norm wynikających z przepisów.
W związku z powyższym na postawie art. 258 § 1 i 2 pkt 8 P.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji.