Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. B. na pismo Dyrektora Zakładu Karnego nr [...] w Strzelcach Opolskich z dnia [...], nr [...] w przedmiocie skargi na działalność funkcjonariusza służby więziennej postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 27 czerwca 2011 r. skarżący R. B. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na "decyzję administracyjną" wydaną przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego Nr [...] w Strzelcach Opolskich - K. W., z dnia [...], nr [...]. W skardze skarżący wyjaśnił, iż zaskarżona "decyzja" stanowi odpowiedź na złożoną przez niego do Prokuratury Rejonowej w [...] skargę z dnia 8 czerwca 2011 r. dotyczącą zachowania funkcjonariusza Służby Więziennej o numerze służbowym [...], "który toleruje prowokowanie mnie przez więźnia w tut. Zakładzie Karnym Nr [...]".
W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Zakładu Karnego Nr [...] w Strzelcach Opolskich wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie. W uzasadnieniu organ wskazał, iż zawarte w skardze zarzuty skazanego dotyczące sposobu załatwienia jego skargi z dnia 8 czerwca 2011 r., były weryfikowane w postępowaniach skargowych przez Dyrektora Zakładu Karnego i są bezzasadne. Ponadto nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonej przez organ dokumentacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy podnieść, że Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Stosownie do pkt 1 wskazanej regulacji, przesłankę taką stanowi niewłaściwość sądu. W pierwszym rzędzie Sąd zatem badał, czy ze względu na przedmiot zaskarżenia skarga może zostać rozpoznana merytorycznie, czy też kwestionowane w niej akty lub czynności takiej kontroli sądowej nie podlegają.
Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a., sąd orzeka w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 P.p.s.a.).
W pojęciu sprawy sądowoadministracyjnej mieści się kontrola działalności administracji publicznej, w zakresie wyznaczonym w art. 3 P.p.s.a., a także inne kwestie rozpoznawane w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów P.p.s.a., jak wymienione w art. 4 spory o właściwość lub kompetencyjne, a także przekazane z mocy ustaw odrębnych. Oznacza to, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w przytoczonych regulacjach.