Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie asesor sądowy Elżbieta Naumowicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 maja 2006 r. sprawy ze skargi I. F. na decyzję Dyrektora Delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w O. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego postanawia: odrzucić skargę.
Wnioskiem z dnia 5 stycznia 2005 r. skarżący - I. F., powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2004 r., sygn. akt II SA/Wa 1009/04, uchylający wcześniejsze rozkazy dotyczące zwolnienia go ze służby, wystąpił do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w W. o wypłatę należnego uposażenia i innych świadczeń pieniężnych za okres od 1 sierpnia 2002 r. do 29 września 2004 r. w kwocie 94086,21 zł. z odsetkami za opóźnienie, liczonymi do dnia zapłaty.
Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2005 r., opartym o przepis art. 65 § 1 K.p.a. oraz art. 122 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), a także § 4 ust. 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 marca 2003 r. w sprawie terminów płatności uposażenia i innych świadczeń pieniężnych funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wniosek powyższy został przekazany do rozpatrzenia Dyrektorowi Delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w O.
W piśmie z dnia 21 kwietnia 2005 r., kierowanym do Dyrektora Delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w O., I. F. wnosił o rozpoznanie powyższego wniosku. Po otrzymaniu pisma Kierownika samodzielnej Sekcji Organizacyjno-Kadrowej z dnia 21 kwietnia 2005 r., informującego o tym, że zawarte we wniosku z dnia 5 stycznia 2005 r. żądanie nie znajduje podstaw prawnych, I. F. ponownie pismem z dnia 24 maja 2005 r. zwrócił się do Dyrektora Delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w O. o rozpoznanie złożonego wniosku z dnia 5 stycznia 2005 r.
Decyzją z dnia [...], Nr [...], "o odmowie uwzględnienia wniosku zawartego w piśmie I. F. z dnia 24 maja 2005 r. w sprawie wypłaty wynagrodzenia i innych świadczeń pieniężnych", Dyrektor Delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w O., powołując się na upoważnienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, nie uwzględnił wniosku o wypłatę zaległego wynagrodzenia i innych świadczeń pieniężnych I. F. Jako podstawę prawną wydanej decyzji organ wskazał przepis art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., a także art. 116 ust. 2 art. 126 ust. 1 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu oraz przepisy § 1 i § 2 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. w sprawie zasad i trybu zaliczania okresów służby, pracy i innych okresów do wysługi uwzględniającej przy ustaleniu wzrostu uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie okresów wliczanych do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej oraz zasad jej obliczania i wypłacania funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i § 2 ust. 3 pkt 3 zarządzenia Nr 27 Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia 17 lipca 2002 r. w sprawie właściwości przełożonych w niektórych sprawach osobowych.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono w oparciu o przedłożoną dokumentację, iż w okresie wskazanym przez I. F. we wniosku tj. od dnia zwolnienia go ze służby w ABW do dnia podjęcia służby w Delegaturze ABW w O., nie pozostawał on w stałym zatrudnieniu, będąc zarejestrowanym w Powiatowym Urzędzie Pracy w O. W oparciu o te ustalenia organ wywiódł, że okres ten nie może zostać uznany za równorzędny ze służbą w ABW i wliczony w poczet wysługi lat, gdyż zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu wynagrodzenie i inne świadczenia pieniężne związane są z istnieniem stosunku służbowego, który do czasu wydania wyroku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie istniał. Decyzja powyższa zawierała poza tym pouczenie o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od jej doręczenia.