Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 września 2010 r. w sprawie ze skargi U. L. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie rozbudowy instalacji gazowej po rozpoznaniu wniosku pełnomocnika skarżącej ustanowionego z urzędu o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać radcy prawnemu S. S. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu 1. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej U. L. w kwocie 292,80 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 52,80 zł (słownie: pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy), 2. zwrot wydatków w kwocie 17 zł (słownie: siedemnaście złotych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, po rozpoznaniu wniosku U. L. o przyznanie prawa pomocy, postanowieniem z dnia 2 lutego 2010 r. ustanowił dla skarżącej radcę prawnego, którego miała wyznaczyć Okręgowa Izba Radców Prawnych w Opolu. W wykonaniu tego postanowienia pismem z dnia 9 lutego 2010 r. OIRP w Opolu zawiadomiła tut. Sąd, iż w niniejszej sprawie wyznaczyła radcę prawnego z urzędu w osobie S. S..
Radca prawny S. S. prowadził sprawę przed sądem I instancji, a stawiając się na rozprawie w dniu 24 czerwca 2010 r. wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów udzielonej pomocy prawnej oraz kosztów pełnomocnictwa ustanowionego z urzędu, które jak oświadczył nie zostały opłacone. Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2010 r. tut. Sąd uchylił zaskarżoną decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu [...], nr [...] oraz decyzję pierwszoinstancyjną w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie w sprawie rozbudowy instalacji gazowej.
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 6 września 2010 r.
Wyznaczony z urzędu radca prawny ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych wydatków na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 zez m.), zwanej dalej P.p.s.a. Do czynności, o których mowa w tym przepisie należy także udział w rozprawie przed sądem I instancji.
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują zgodnie z § 15 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem, opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4 rozporządzenia oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia - stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w postępowaniu w pierwszej instancji, w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, ani skarga na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 240 zł. Przy przyznawaniu przez Sąd, zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia opłaty za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa procesowego, bierze się pod uwagę niezbędny nakład jego pracy, a także charakter sprawy i wkład pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy.
Zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w brzemieniu nadanym przez § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 października 2005 r. zmieniającym to rozporządzenie, sąd podwyższa opłatę za udzielenie pomocy prawnej z urzędu o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 5 kwietnia 2004r., Nr 454, poz. 535 ze zm.) stawka podatku od towarów i usług wynosi 22 %, jest to stawka podstawowa, i obowiązuje ona podatników świadczących usługi prawnicze.
Sąd przyznając radcy prawnemu ustanowionemu z urzędu, koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej, kierował się wyżej wskazanymi przepisami prawa i uznał, iż za udział w rozprawie przed sądem I instancji w sprawie ze skargi U. L., należy mu przyznać, wynagrodzenie w stawce minimalnej. Uzasadnia to, w ocenie Sądu, rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy radcy prawnego. Zasądzając wynagrodzenie uwzględniono § 2 ust. 3 rozporządzenia i podwyższono wynagrodzenie o stawkę podatku od towarów i usług, czyli o kwotę 52,80 zł (słownie: pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy. ).
Sąd przyznał też radcy prawnemu na podstawie § 15 pkt 2 rozporządzenia, zwrot niezbędnych udokumentowanych wydatków w kwocie 17 zł (siedemnastu złotych), z tytułu uiszczenia opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa, albowiem wykazał on ich poniesienie.
W związku z powyższym, na postawie art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji.