Dnia 1 lutego 2019 roku Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Robert Talaga po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2019 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K., H. K., D. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi J. K., H. K., D. K. w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 marca 2016 roku, sygn. akt II SA/Po 727/15 postanawia 1. umorzyć postępowanie z wniosku J. K., H. K., D. K. o zwolnienie od kosztów sądowych, 2. umorzyć postępowanie z wniosku J. K., H. K., D. K. o ustanowienie radcy prawnego. /-/ R. Talaga
Postanowieniem z dnia 12 listopada 2015 roku, sygn. akt II SA/Po 727/15 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ustanowił dla J. K., H. K. i D. K. adwokata i odmówił im zwolnienia od kosztów sądowych.
Pismem z dnia 15 grudnia 2015 roku Wicedziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w P. wyznaczył dla skarżących pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata K. C.
Wyrokiem z dnia 1 marca 2016 roku, sygn. akt II SA/Po 727/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił przedmiotową skargę i przyznał adwokatowi K. C. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącym z urzędu kwotę [...] zł. Wobec braku złożenia środka zaskarżenia, orzeczenie sądu stało się prawomocne z dniem 21 maja 2016 roku.
Pismem z dnia 20 maja 2018 roku J. K., H. K. i D. K. złożyli skargę o wznowienie postępowania sądowego.
Pismem z dnia 30 czerwca 2018 roku adwokat K. C., powołując się na fakt wyznaczenia pełnomocnikiem z urzędu skarżących, złożył pismo uzupełniające skargę o wznowienie postępowania sądowego, w którym zawarł wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych.
Postanowieniem z dnia 19 października 2018 roku, sygn. akt II SA/Po 489/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego.
Pismem z dnia 13 grudnia 2018 roku pełnomocnik J. K., H. K. i D.K. wniósł skargę kasacyjną od postanowienia odrzucającego skargę o wznowienie postępowania, w której zawarty został wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Pismem z dnia 7 stycznia 2019 roku J. K., H. K. i D. K. przedłożyli wypełniony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
Zgodnie z art. 249a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1302 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a." jeżeli rozpoznanie wniosku stało zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Przepis ten należy interpretować w sposób rozszerzający tzn. obejmujący również takie sytuacje, w których zbędność rozpoznania wniosku zachodziła już w momencie jego złożenia (por. R. Hauser, M. Wierzbowski, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2015, s. 990). Jeżeli żądanie przyznania prawa pomocy o treści wskazanej w kolejnym formularzu wniosku o prawo pomocy zostało już prawomocnie rozstrzygnięte, rozpoznanie kolejnego wniosku o tożsamej treści staje się zbędne (postanowienie z dnia 9 czerwca 2016 roku, sygn. akt II GZ 569/16).
W przypadku złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy (obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych) należy uwzględnić, że skarżący pozostają już zwolnieni z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych na mocy postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 12 listopada 2015 roku, sygn. akt II SA/Po 727/15. Skarżący nie mają zatem obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w świetle art. 239 § 1 pkt 4 P.p.s.a., a w konsekwencji nie mają interesu prawnego w uzyskaniu orzeczenia o przyznaniu prawa pomocy w tym zakresie. Nie ciąży bowiem na nich obowiązek poniesienia kosztów sądowych. W tej sytuacji prowadzenie postępowania w zakresie przyznania prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych jest zbędne i podlega ono umorzeniu.
W przypadku złożonego wniosku o ustanowienie radcy prawnego należy uwzględnić, że żądanie skarżących w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z urzędu zostało już uprzednio uwzględnione, a postępowanie w tym zakresie zostało prawomocnie zakończone. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 12 listopada 2015 roku, sygn. akt II SA/Po 727/15 przyznano skarżącym adwokata, który został wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w P. i pozostaje umocowany do reprezentowania skarżących również w postępowaniu o wznowienie postepowania. W tej sytuacji prowadzenie postępowania w zakresie ustanowienia kolejnego pełnomocnika z urzędu jest zbędne i podlega ono umorzeniu.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7, art. 239 § 1 pkt 4, art. 249a, art. 245 § 1 i 3 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
/-/ R. Talaga