Pomimo wezwania w trybie przepisu art. 255 P.p.s.a. skarżący w istocie nie złożył żadnych dodatkowych oświadczeń, co do stanu finansowego i majątkowego oraz rodzinnego, a także nie przedłożył żadnych dokumentów źródłowych, które umożliwiłyby ocenę, czy jego sytuacja finansowa uzasadnia twierdzenie, że nie stać go na uiszczenie chociażby części kosztów sądowych. Udzielona odpowiedź była ogólna, nieprecyzyjna i nie wyjaśniła wątpliwości co do istotnych okoliczności stanu rodzinnego i finansowego skarżącego oraz jego rodziny. Wyjaśnienia wymagał bowiem stan rodziny skarżącego, skoro korespondencję kierowana do skarżącego odbiera dorosły domownik (P. K.) i w związku z tym w jakim zakresie partycypuje w kosztach utrzymania domu. Sytuację finansową skarżącego współtworzy bowiem sytuacja finansowa wszystkich domowników, osób z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe; dochody i koszty utrzymania wszystkich mieszkańców, chociażby poprzez partycypację w kosztach utrzymania domu.
Wyszczególnienia wymagało zatem jakie skarżący i jego rodzina rzeczywiście uzyskuje dochody, czy mają one charakter stały, a w szczególności jakie dokładnie ponosi koszty swojego utrzymania (kwoty).
Skarżący uchylił się także od przedstawienia jakiejkolwiek dokumentacji źródłowej na poparcie twierdzeń o jego sytuacji finansowej, w szczególności nie przedłożył wyciągów z rachunków bankowych, które najpełniej obrazują wysokość środków jakimi skarżący dysponuje i na co je przeznacza. Struktura obrotów na rachunku bankowym pozwala na dość dokładną ocenę, jaka jest rzeczywista możliwość skarżącego uiszczenia kosztów sądowych chociażby w części. Skarżący uniemożliwił dokonanie takiej merytorycznej oceny.
Wobec powyższego opierając się o treść formularza i jego uzupełnienie referendarz przyjął, złożone oświadczenia nie odzwierciedlają pełnej i rzeczywistej sytuacji finansowej i majątkowej skarżącego. Brak rzeczywistej współpracy, ubiegającego się o przyznanie prawa pomocy, skutkować musi odmową przyznania tego prawa. Uniemożliwia, bowiem wolną od wątpliwości ocenę sytuacji materialnej skarżącego. Wobec powyższego niemożliwe okazało się ustalenie jaka jest rzeczywista sytuacja finansowa i majątkowa skarżącego i jego rodziny, a od tego zależało ewentualne przyznanie prawa pomocy.
W terminowo wniesionym sprzeciwie na powyższe postanowienie referendarza, skarżący domagał się jego uchylenia w całości, uzupełnienia i sprostowania części orzekającej, ustanowienia pełnomocnika prawnego z urzędu. Skarżący podkreślał, że zaskarżone postanowienie zawiera błąd formalnoprawny, polegający na braku określenia, że postępowanie dotyczy budowy turbin wiatrowych na terenie Gminy. Ponadto oświadczył, że podane we wniosku wszystkie informacje o stanie rodzinnym i dochodach są zgodne z prawdą i stanem faktycznym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedmiotem rozpoznania jest sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego w przedmiocie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Takim zakresem skarżący objął bowiem wniosek o przyznanie prawa pomocy wyrażony na formularzu PPF i w takim zakresie został on przez referendarza rozpoznany. Wyrażony w sprzeciwie wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu został, zatem przekazany do jego rozpoznania referendarzowi sądowemu (art. 258 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.").