Dnia 11 września 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 11 września 2017 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku B. Ś. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia dróg do kategorii dróg gminnych publicznych - postanawia - Odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Opisaną w sentencji uchwałą - Rada Gminy [...] zaliczyła do dróg gminnych publicznych drogi położone na terenie Gminy [...], określone w wykazie stanowiącym załączniki od nr 1 do nr 15 uchwały.
Pismem, które wpłynęło do Urzędu Gminy w [...] w dniu 9 marca 2016r. B. Ś. (dalej w skrócie: "skarżący") wezwał do usunięcia naruszenia prawa jakie nastąpiło w wyniku powyższej uchwały. Zdaniem skarżącego, droga nr 3296 położona w [...] nie mogła zostać zaliczona do kategorii dróg gminnych publicznych, albowiem stanowiła własność osób trzecich, zaś Gmina [...] była jedynie jej posiadaczem zależnym.
Następnie pismem, które wpłynęło do Urzędu Gminy w [...] w dniu 14 czerwca 2016r. skarżący ponownie wezwał do usunięcia naruszenia prawa jakie nastąpiło w wyniku powyższej uchwały i wniósł o wyeliminowanie jej z obrotu prawnego. W piśmie podniósł, że drogi nr 3130 i 3296 położone w [...] nie stanowiły własności Gminy [...], co wykluczało zaliczenie ich do kategorii dróg gminnych publicznych.
Rada Gminy [...] nie udzieliła odpowiedzi na wezwania.
W dniu 14 października 2016 r. skarżący złożył w Urzędzie Gminy w [...], skierowaną do Sądu za pośrednictwem Rady Gminy [...], skargę na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w części dotyczącej zaliczenia działek nr 3130 i 3296 położonych w [...] do kategorii dróg gminnych publicznych.
Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 1583/16 Sąd odrzucił skargę B. Ś. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...] jako wniesioną po upływie ustawowego terminu do dokonania tej czynności.
Postanowienie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 14 lipca 2017 r.
W dniu 21 lipca 2017 r. skarżący nadał w placówce operatora pocztowego zażalenie na postanowienie z dnia 29 czerwca 2017 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Jednocześnie przesłał skargę na w/w uchwałę.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu wskazał, że pracownicy Urzędu Gminy w [...] kilkakrotnie informowali go, że otrzyma odpowiedź na swoje pismo w którym wezwał Radę Gminy [...] do usunięcia naruszenia prawa, a jeśli nie będzie zgadzał się z jego treścią, przysługiwać mu będzie skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi.
W wykonaniu wezwania sądu, w piśmie z dnia 31 sierpnia 2017 r. skarżący sprecyzował, że pismo z dnia 21 lipca 2017 r. stanowi jednocześnie zażalenie na postanowienie z dnia 29 czerwca 2017 r. jak również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności należy odnieść się do kwestii dochowania trybu wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Zgodnie bowiem z art. 87 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej w skrócie: "Ppsa") powinien on zostać wniesiony za pośrednictwem organu. W przedmiotowej sprawie skarżący złożył taki wniosek z pominięciem organu, składając go bezpośrednio w Sądzie. W orzecznictwie dominuje jednak pogląd, że w sytuacji, w której skarga złożona została z uchybieniem terminu, a strona - nieświadoma tego uchybienia - nie wystąpiła, wraz ze złożeniem skargi, z wnioskiem o przywrócenie terminu, dowiadując się o uchybieniu w momencie otrzymania postanowienia o odrzuceniu skargi, to w takim przypadku - gdy skarga znajduje się już w sądzie, wraz z aktami sprawy przekazanymi przez organ - niecelowym byłoby składanie wniosku o przywrócenie terminu za pośrednictwem organu i dopuszczalne jest przyjęcie do rozpoznania wniosku złożonego bezpośrednio do sądu (tak również w postanowieniu NSA z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt II OZ 1343/10). W zaistniałej sytuacji istnieje zatem możliwość dokonania merytorycznej oceny wniosku.