26 stycznia 2012 r. POSTANOWIENIE Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Referendarz sądowy Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2012 r., na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S., o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata z urzędu, do sprawy skargi wyżej wymienionej, na decyzję Wojewody [...], z dnia [...] października 2011 r., znak: [...], o wprowadzeniu ograniczeń w sposobie korzystania z nieruchomości położonej w obrębie [...], - postanawia - przyznać prawo pomocy poprzez : 1. zwolnienie strony od kosztów sądowych w pełnej wysokości oraz, 2. ustanowienie adwokata z urzędu.
J. S. skarżąca w sprawie o sygn. II SA/Rz 3/12, złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Wniosek ten obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu. Sprawa, do której wyżej wymieniona przedłożyła swą procesową prośbę dotyczy ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. Ze względu na przedmiot sprawy, skarżąca jest obowiązana do uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 200 zł.
Na podstawie złożonego wniosku PPF ustalono, że wnioskodawczyni żyje w trzyosobowym gospodarstwie domowym. Według treści uzasadnienia wniosku PPF wnioskodawczyni jest emerytką utrzymującą dwoje uczących się wnucząt. Ich rodzice przebywają poza granicami RP, pozostają w separacji oraz nie łożą na utrzymanie swych dzieci. Dlatego też, skarżąca z emerytury w kwocie 1600 zł pokrywa pełne koszty życia trzyosobowego gospodarstwa.
Stwierdzono, co następuje:
Strona skarżąca ubiega się o przyznanie prawa pomocy w całości. Ze względu na tak ustalone granice wniosku o prawo pomocy, J. S. powinna wykazać, że spełnia przesłanki, których mowa w treści art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwana dalej P.p.s.a.). W myśl tego przepisu, prawo pomocy w zakresie całkowitym może otrzymać osoba fizyczna, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego ze względu na brak jakichkolwiek środków majątkowych zdatnych do pokrycia tych kosztów.
Odnosząc się do opisanego wniosku należy stwierdzić, iż wskazane w treści podania PPF okoliczności życia wnioskodawczyni oraz jej najbliższych osób w pełni odpowiadają wymogom, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Członkowie dwuosobowego gospodarstwa żyją aktualnie na poziomie minimalnego poziomu socjalnego. Zaświadcza o tym brak dostatecznej wysokości środków pieniężnych oraz rzeczy przestawiających potencjalną wartość gospodarczą.
Wnioskodawczyni jest osobą w podeszłym wieku, a jak wynika z treści jej wniosku nie może liczyć na pomoc i opiekę rodziny. Jej i tak trudną sytuację finansową pogarsza konieczność sprawowania opieki nad dwójką uczących się wnucząt. Skarżąca nie posiada oszczędności, pojazdu mechanicznego, jak i nieruchomości rolnych i budowlanych. Ponieważ skarżąca nie osiąga dochodów w wysokości mogącej wystarczyć na pokrycie wydatków o charakterze zbędnym a więc niecelowym dla zachowania utrzymania koniecznego, można być pewnym, iż uiszczenie pełnej wysokości wpisu sądowego, jak również pozostałych kosztów w tym wynagrodzenia adwokackiego (np. kosztów sporządzenia skargi kasacyjnej lub zażalenia), spowodowałoby stan, w którym strona nie byłaby zdolna zachować poziom koniecznego utrzymania osoby fizycznej. Skarżąca poprzez swe oświadczenie dotyczące wysokości osiąganych przychodów oraz wartości pozostałych składników majątkowych wykazała niezbicie, że nie posiada majątku pozwalającego w jakiejkolwiek części współuczestniczyć w kosztach sprawy sądowoadministracyjnej.
W ten sposób zostały wykazane wymogi zastosowania instytucji prawa pomocy w jej najszerszych granicach. Z przedstawionych wyżej względów orzeczono jak w sentencji postanowienia w oparciu o art. 246 § 1 pkt 1 oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a.