Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku J. L. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego w sprawie z jej skargi na uchwałę Rady Gminy Frysztak z dnia 26 czerwca 2002 r. nr XXXV-251/2002 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę J. L. na uchwałę Rady Gminy Frysztak w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W zażaleniu na powyższe postanowienie J. L. wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Z uwagi na fakt, że wniosek skarżącej złożony został na nieaktualnym formularzu, wezwano wymienioną do przedłożenia go na formularzu obecnie obowiązującym oraz do podania uzupełniających danych. W odpowiedzi wnioskodawczyni złożyła wniosek na właściwym formularzu. Podała w nim, że samotnie wychowuje dwoje dzieci (17 i 18 lat), które "są słabego stanu zdrowia". Jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Źródłem jej utrzymania są alimenty w wysokości 1375 zł. Rodzina mieszka w domu o pow. 90 m.kw. Jej majątek to nieruchomość rolna o pow. 0,42 ha. Comiesięczne wydatki strony są następujące: energia elektryczna - 130 zł, gaz - 60 zł, Internet - 35 zł, podatek rolny - 14 zł, wywóz śmieci - 13 zł, ubezpieczenie domu - 16,66 zł, opał - 291,66 zł, bilety miesięczne dla dzieci - 140 zł, wyżywienie - 800 zł, lekarstwa - 100 zł. Dodatkowo skarżąca przedłożyła wyciąg z rachunku bankowego za maj 2016 r. z saldem 510 zł.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Żądanie J. L. nie może zostać uwzględnione, bowiem wymieniona nie udzieliła pełnej odpowiedzi na skierowane do niej wezwanie o uzupełnienie danych wniosku. Podstawę powyższego stanowił art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718), zwanej następnie "P.p.s.a.". Zgodnie z tym przepisem, jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny jej stanu rodzinnego, stanu majątkowego i możliwości płatniczych bądź też budzi wątpliwości, wówczas strona obowiązana jest złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub tez przedłożyć dodatkowe, wyszczególnione w wezwaniu dokumenty. Regulacja ta ma w istocie ułatwić stronie właściwe przedstawienie i udokumentowanie swojej sytuacji rodzinnej i materialnej. W świetle bowiem art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a., to wnioskodawca winien wykazać, że spełnia przesłankę przyznania prawa pomocy. W przypadku, gdy przedmiotem żądania jest prawo pomocy w najszerszym zakresie tj. obejmującym zarówno zwolnienie od kosztów sądowych, jak i ustanowienie zawodowego pełnomocnika, przesłankę jego uzyskania stanowi niemożność poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w razie ubiegania się o częściowe wsparcie (zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie radcy prawnego) wnioskodawca winien wykazać, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
J. L. wezwana została, w trybie powołanego art. 255 P.p.s.a., m. in. do wskazania posiadanych pojazdów mechanicznych, sposobu wykorzystania posiadanej nieruchomości rolnej, jak też źródła pokrycia wydatku na wpis w niniejszej sprawie. Skarżąca nie udzieliła na powyższe pytania jakiejkolwiek odpowiedzi. Nie przedłożyła także wyciągu z rachunku bankowego za okres obejmujący marzec i kwiecień 2016 r. Przesłała natomiast tylko wyciąg dotyczący maja 2016 r.
Takie niepełne odniesienie się do skierowanego do strony wezwania nie może przemawiać za pozytywnym ustosunkowaniem się do jej wniosku. Prawo pomocy to bowiem instytucja wyjątkowa, a strony zasadniczo mają obowiązek ponoszenia kosztów postępowania związanych z ich udziałem w sprawie, o czym mowa w art. 199 P.p.s.a. Tym samym, decyzja co do przyznania stronie prawa pomocy powinna opierać się na niewątpliwych okolicznościach, wskazujących na potrzebę udzielenia takiego wsparcia. W razie, gdy strona nie odpowiada choćby tylko częściowo na stawiane jej w wezwaniu o podanie dodatkowych danych pytania, rodzą się niewątpliwie wątpliwości co do jej rzeczywistej sytuacji majątkowej. Są one w niniejszej sprawie tym bardziej uzasadnione, że przedstawione przez wnioskodawczynię wydatki miesięczne (ok. 1600 zł) przekraczają deklarowany przez nią dochód (1375 zł).
Z tych względów uznano, że J. L. nie wykazała w dostateczny sposób, że winna uzyskać pomoc choćby w częściowym zakresie. Dlatego odmówiono zwolnienia jej od kosztów sądowych i ustanowienia na jej rzecz radcy prawnego. Podstawę powyższego stanowił art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a.