Dnia 27 lutego 2007 r. r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Śliwa /spr./ Sędziowie NSA Ryszard Bryk AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi Powiatu R. na decyzję Wojewody z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nałożenia obowiązku partycypacji w kosztach utrzymania rowów - postanawia - I. odrzucić skargę; II. zwrócić stronie skarżącej Powiatowi R. kwotę 200 zł /słownie: dwieście złotych/ tytułem wpisu uiszczonego po terminie.
do postanowienia z dnia 27 lutego 2007 r.
W dniu [...] października 2005 r. Starosta R. wydał decyzję Nr [...], w której odmówił uwzględnienia żądania Wójta Gminy B. dotyczącego wydania decyzji w myśl art. 22 ust. 2 ustawy Prawo wodne tj. nałożenia obowiązku partycypacji w kosztach utrzymania rowów znajdujących się na oznaczonych działkach w miejscowości Zgłobień w związku z odprowadzaniem do nich wód opadowych z drogi powiatowej.
Po rozpatrzeniu odwołania od powyższego rozstrzygnięcia, Wojewoda decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r., Nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Organ II instancji wskazał, że w rozpoznawanej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 22 ust 2 powołanej wyżej ustawy, natomiast należy rozważyć możliwość zastosowania przepisu art. 64 ust. la tej ustawy.
Skargę do tutejszego Sądu na decyzję Wojewody Podkarpackiego złożył Powiat Rzeszowski reprezentowany przez pełnomocnika - radcę prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Jedną z przesłanek skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest jej opłacenie w prawidłowej wysokości tj. przewidzianej przez przepisy prawa.
Przepisami tymi są w sprawach rozpatrywanych przez sądy administracyjne postanowienia rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003r. nr 221 poz. 2193 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem określające rodzaje i wysokość wpisów sądowych.
Rozporządzenie przewiduje dwa rodzaje wpisów tj. stosunkowy oraz stały. Rozróżnienie powyższe ma istotne znaczenie z punktu widzenia przepisu art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. nr 153 poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako Ppsa. Przepis ten stanowi, że pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej.
W ocenie Sądu przedmiotowa skarga objęta jest wpisem stałym w wysokości 300 zł stosownie do przepisu § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia, który dotyczy wpisu stałego w sprawach skarg nieobjętych wpisem stosunkowym z zakresu gospodarki wodnej. Sąd zwraca uwagę, iż w niniejszej sprawie nie może znaleźć zastosowania przepis § 1 rozporządzenia określający wysokość wpisu stosunkowego. Powołany przepis uzależnia bowiem wielkość wpisu od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem.
Tymczasem w rozpoznawanej sprawie ani sentencja decyzji pierwszej ani też drugiej instancji nie stanowi o jakiejkolwiek kwocie pieniężnej.
Składając przedmiotową skargę radca prawny nie uiścił wpisu stałego od skargi. Wpis ten został uiszczony dopiero w związku z zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 17.05.2006 r., podczas, kiedy skarga została złożona w siedzibie organu II instancji w dniu 6.03.2006 r., a Sądowi przekazano ją w dniu 4.04.2006 r. Fakt omyłkowego wezwania pełnomocnika strony skarżącej do uiszczenia wpisu od skargi i uiszczenia go przez niego w zakreślonym terminie nie zmienia okoliczności, iż pełnomocnik Powiatu R. będący radcą prawnym nie opłacił, wnosząc skargę, w sposób należyty środka zaskarżenia, do czego był zobligowany w związku z brzmieniem przepisu art. 221 Ppsa.
Mając na względzie naprowadzone argumenty, Sąd odrzucił skargę na podstawie przepisu art. 221 P.p.s.a.