Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie zgody na niezwłoczne zajęcie nieruchomości na skutek wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania tej decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Solarski po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie zgody na niezwłoczne zajęcie nieruchomości na skutek wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania tej decyzji - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

II SA/Rz 729/12

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...], którą udzielono Gminie [...] zgody na niezwłoczne zajęcie udziału 12/24 nie wydzielonej części nieruchomości gruntowej położnej w J., oznaczonej jako działka nr 146/1 o pow. 0,2469 ha, stanowiącej własność B. J., która została wywłaszczona na rzecz Gminy [...] decyzją Starosty z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] utrzymaną w mocy przez decyzję Wojewody z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...]; decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

W skardze B. J., reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wskazała, że na skutek wykonania inwestycji w postaci cmentarza komunalnego, poniesie znaczną szkodę, a zarazem powstaną trudne do odwrócenia skutki, zaś inwestor zrealizuje uprawnienia wynikające z decyzji wywłaszczeniowej. W szczególności podniosła, że w niniejszej sprawie decyzja w przedmiocie wywłaszczenia w/w nieruchomości nie została jeszcze prawomocnie zakończona z uwagi na nie rozpoznanie do chwili obecnej skargi kasacyjnej B. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej jako WSA) z dnia 7 lipca 2011 r., sygn. akt II SA/Rz 397/11 oddalającego skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

wniosek o wstrzymanie jest uzasadniony.

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - określanej dalej jako P.p.s.a.), Sąd na wniosek skarżącego może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności (w całości lub w części), jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego jest zatem we wskazanych sytuacjach szczególną, a jednocześnie przejściową formą zabezpieczenia ważnych interesów strony.

W realiach sprawy powoływanie się na nieprawomocne orzeczenie o wywłaszczeniu przedmiotowej nieruchomości i wywodzenie z tego skutków, o jakich mowa w powołanym przepisie, nie może stanowić podstawy do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uprawniającej do zajęcia udziału 12/24 nie wydzielonej części nieruchomości gruntowej położnej w J., oznaczonej jako działka nr 146/1. Z uzasadnienia wyroku WSA z dnia 7 lipca 2011 r., sygn. akt II SA/Rz 397/11 oddalającego skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie wywłaszczenia jednoznacznie wynika, że przedmiotem zaskarżenia była jedynie kwota ustalonego odszkodowania. Skarga nie kwestionowała natomiast orzeczenia o wywłaszczeniu. Potwierdza to również lektura skargi kasacyjnej. Zarzuty obu skarg nie dotyczyły więc istoty sprawy wywłaszczeniowej, ani możliwości realizacji przedmiotowej inwestycji na nieruchomości będącej własnością skarżącej.

Zatem w sytuacji, gdy z akt administracyjnych wynika, że realizacja cmentarza komunalnego jest inwestycją bardzo kosztowną i jej finansowanie wymaga rozłożenia środków pieniężnych na kilka lat, przy czym Gmina Miejska na rok 2012 przeznaczyła na ten cel kwotę 1 milion złotych, a nadto istnieje realna groźba wyczerpania się w bieżącym roku miejsc do grzebania zmarłych na istniejących w mieście trzech cmentarzach, wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie mógł być uwzględniony.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1